تحولات روحی وحرکت اصلاحی انسان (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 64

خوف اهل اخلاص، و درجات خوف از خدا (119)

امتياز علماي الهي و عارفان باللّه

«...اِنَّمــا يَخْشَــي اللّـهَ مِــنْ عِبــادِهِ الْعُلَمــؤُا...»

«...از ميــان بندگــان خــدا تنهـا دانشمنــدان از او مي‌تـرسنــد،...» (28 / فاطر)

ـ از جمله بندگان خدا تنها دانايان از او بيم دارند...،

اين جمله توضيح مي‌دهد چگونه و چه كساني از آيات الهي كه مربوط به نظام آفرينش است، عبرت مي‌گيرند، و اين آيات اثر خود را كه ايمان حقيقي به خدا و خشيت

(120) تحولات روحي و حركت اصلاحي انسان

از اوست، به تمام معناي كلمه تنها در علماء مي‌بخشد، نه جهال. انذار تنها در علما نتيجه‌بخش است، چه در آن‌جا كه فرمود: «اِنَّما تُنْذِرُ الَّذينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ، وَ اَقامُواالصَّلوةَ» (18 / فاطر) پس در حقيقت آيه موردبحث بيانگر آيه اخير است و روشــن مي‌سازد كه خشيــت به حقيقت معنــاي كلمه، تنهــا در علمـاء يافـت مي‌شود.

و مراد به علماء، علماي باللّه است، يعني كساني است كه خداي سبحان را به اسماء و صفاتش، و افعالش مي‌شناسد، شناسائي تامي كه دل‌هاشان به وسيله آن آرامش مي‌يابد و لكه‌هاي‌شك و قلق از نفوسشان زايل‌گشته و آثار زوال آن در اعمالشان هويدا مي‌گردد، و فعلشان مصدق قولشان مي‌شـود.

مــراد به خشيت در چنين زمينــه‌اي، همان خشيت حقيقي است كه، به دنبالش خشوع باطني و خضوع در ظاهر پيدا مي‌شود.