فرهنگ صفات (اخلاقی) صفحه 351

حضرت علی علیه السلام می فرمایند:

«اَلصَّدَقَهُ کَنْزٌ».(1)

«صدقه گنج است.»

بلی، چیزی که در راه خدا انفاق می شود گنجی ناتمام شدنی است که همواره در نزد خداوند محفوظ، و پیوسته مزایای آن به سوی انفاق کننده سرازیر است.

«اَلصَّدَقَهُ أَفْضَلُ الْقُرَبِ ؛ اَلصَّدَقَهُ أَفْضَلُ الْحَسَنات.»(2)

«صدقه دادن برترین (وسیله) تقرّب به خداست ؛ صدقه دادن برترین حسنات و نیکی هاست.»

مرحوم اعتماد الواعظین نقل می کند:

در یکی از سال ها تهیه نان در تهران مشکل شده و نان به زحمت به دست می آمد. روزی متصدی اجرای احکام اعدام ناصر الدین شاه - که به میر غضب باشی معروف بود - به کنار آب انباری رسیده و صدای ناله چند سگ به گوشش می رسد. متوجه می شود سگی وضع حمل کرده و بچه هایش در اثر شیر نداشتنِ مادر، ناله می کنند.

وی با همه قساوت قلب از دیدن آن صحنه متأثر شده، مقداری نان از نانوای محله خریداری کرده و جلو آن سگ می اندازد. آنگاه بهای نان یک ماه سگ را به نانوا داده و می گوید: هر روز سهم نان آن سگ را توسط شاگردت در مقابلش قرار بده!

میر غضب باشی هر روز با رفقایش به گردش رفته و هر شب برای صرف شام و استراحت در منزل یکی از آنان جمع می شدند. و چون آن شب نوبت وی بوده،