فرهنگ صفات (اخلاقی) صفحه 382

و او را از خانه بیرون کرده ای!

جوان که آن حضرت را نمی شناخت با جسارت گفت: به تو چه ربطی دارد! به خدا قسم او را آتش خواهم زد! امیر مؤمنان علیه السلام فرمودند: تو را امر به معروف و نهی از منکر می کنم، اینگونه پاسخ می دهی؟!

کم کم مردم از خانه ها بیرون آمده، از گوشه و کنار جمع شدند و هرکس از راه می رسید، عرض می کرد: اَلسَّلامُ عَلَیکُمْ یا أَمِیرَ الْمُؤمِنِین!

جوان مغرور متوجه جریان شده، ملتمسانه بر دست و پای آن بزرگوار افتاد و عرض کرد: ای امیر مؤمنان! مرا ببخشید! از این پس رفتارم را تغییر داده، تا آنجا که توان دارم با خضوع و سازگاری با او رفتار می کنم.

آن حضرت شمشیر خود را غلاف کرده، به آن زن فرمودند: اکنون به خانه ات برو و مواظب باش تا رفتاری نداشته باشی که او را به چنین اعمالی وادار سازی.(1)

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می فرمایند:

«مَنْ کَظَمَ غَیظاً وَ هُوَ یقْدِرُ عَلی اِنْفاذِهِ مَلَأَهُ اللَّهُ (قَلْبَهُ) أَمْناً وَ إِیماناً.»(2)

«کسی که خشم خود را فرو برد با آنکه قدرت بر به کار بردن آن دارد، خداوند دلش را از امنیت (و احساس آرامش) و ایمان سرشار سازد.»