فرهنگ صفات (اخلاقی) صفحه 511

به هیچ کس و هیچ چیز نمی اندیشد.

امیر مؤمنان علیه السلام می فرمایند:

«حُبُّ الرِّئَاسَهِ شاغِلٌ عَنْ حُبِ ّ اللَّهِ سُبْحانَهُ.»(1)

«دوستی ریاست انسان را از محبّت خدای سبحان باز می دارد.»

و نیز می فرمایند:

«حُبُّ الرِّئَاسَهِ رَأْسُ الْمِحَنِ.»(2)

«دوستی ریاست ریشه همه رنج ها و سختی هاست.»

جای بسی تأسف است که وبال این خوی حیوانی حتی گریبان گیر کسانی می شود که خود سنگر نشین عرصه مبارزه با خُلق های نفسانی و دام های شیطانی اند.

پیشوای دنیا ستیزان، امیر مؤمنان علیه السلام می فرمایند:

«آفَهُ الْعُلَماءِ حُبُّ الرِّئَاسَهِ.»(3)

قسمت دوم

«آفت عالمان، دوستی ریاست است.»

امام باقر علیه السلام می فرمایند:

«مَنْ طَلَبَ الْعِلْمَ لِیباهِی بِهِ الْعُلَماءَ أَوْ یمارِی بِهِ السُّفَهاءَ أَوْ یصْرِفَ بِهِ وُجُوهَ النَّاسِ إِلَیهِ (وَ یقُولُ أَنَا رَئِیسُکُمْ) فَلْیتبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ، إِنَّ الرِّئَاسَهَ لا تصْلَحُ إِلّا لِأَهْلِها.»(4)

1- 735. شرح نهج البلاغه ابن ابی احدید، ج 20، ص 307؛ ینابیع الحکمه، ج 2، ص 456، باب 65، ح 17
2- 736. غرر الحکم، ج 1، ص 380، ف 28، ح 5
3- 737. همان، ص 305، ف 16، ح 16
4- 738. کافی، ج 1، ص 37، باب المستأکل بعلمه، ح 6؛ و مستدرک الوسائل، ج 11، ص 382، باب 50، از جهاد نفس، ح 7 از امام صادق علیه السلام