دریچه ای گشوده بر آفتاب (نهج البلاغه و مبانی حکومت اخلاق و تربیت) صفحه 135

نفسه»(4) (دادگری را ملازم خود قرار ده! هیچگاه راه افراط و تفریط مپوی- پس اول مرحله ی عدالت دور کردن خواهش نفس، از خویشتن است).

«انصف الله و انصف الناس من نفسک و من خاصه اهلک و من لک فیه هوی من رعیتک فانک الا تفعل تظلم. و من ظلم عبادالله کان الله خصمه دون عباده و من خاصمه الله ادحض حجته(5) (با خدا به انصاف رفتار کن- اوامرش را به کار بند و از نواهیش بپرهیز- و با خویشان نزدیک و هر رعیتی که او را دوست می داری درباره ی مردم انصاف را از دست مده- نه خود به آنان ستم کن و نیز مگذار خویشان و دوستانت به نام تو ستم ورزند- که اگر به این دستور عمل نکنی، ستمکار باشی. و کسی که با بندگان خدای ستم کند، خدای تعالی بجای بندگانش با او دشمن شود و خداوند با هر کس دشمن باشد دلیلش را نادرست گرداند- عذرش را نپذیرد-).

- «کونا للظالم خصما و للمظلوم عونا»(6) (دشمن ستمگر باشید و طرفدار مظلوم).

*****

(1) نهج البلاغه صبحی الصالح من وصیه له علیه السلام (31) ص 401 و خطبه ی 230 ص 351.
(2) نهج البلاغه صبحی الصالح من وصیه له علیه السلام (31) ص 401 و خطبه 230 ص 351.
(3) ماخذ پیشین من حکم امیرالمومنین علیه السلام (437) ص 553، خطبه 87، ص 119.
(4) ماخذ پیشین من حکم امیرالمومنین علیه السلام (437) ص 553، خطبه 87، ص 119.
(5) همین ماخذ من عهد له علیه السلام، کتبه للاشتر النخعی (53) ص 428 و من وصیه له علیه السلام للحسن و الحسین علیهماالسلام (47) ص 421.
(6) همین ماخذ من عهد له علیه السلام، کتبه للاشتر النخعی (53) ص 428 و من وصیه له علیه السلام للحسن و الحسین علیهماالسلام (47) ص 421.

زهد ورزی و اعراض از زخارف فریبای دنیا

در مواعظ اخلاقی نهج البلاغه- موضوعی که پس از تقوی به رعایت آن توصیه بیشتر شده است، زهد و پارسائی و بی اعتنائی به ظواهر فریبای جهان فانی است.