دریچه ای گشوده بر آفتاب (نهج البلاغه و مبانی حکومت اخلاق و تربیت) صفحه 65

اطرافیان خود را به خوبی بشناسد و وزراء و مشاوران خویش را از میان کسانی که قبل از او شریک ستمگران و یاور گناهکاران بوده اند انتخاب نکند و از چاپلوسان فریبکار بپرهیزد. و باید برگزیده ترین و نزدیکترین مشاوران حاکم کسی باشد، که بخیل و ترسو و آزمند نباشد، بلکه چنان شجاع و آزاده باشد که بیشتر سخنان تلخ حقی را که منافع مردم و رضای خداوند در آن ملحوظ باشد، به او بگوید و وی را کمتر در گفتار و کرداری که خدای برای دوستانش نمی پسندد، بستاید... به این عبارات که از نامه ی امام (علیه السلام) به مالک نقل شده است توجه کنیم:

وظایف یک والی مدیر و مدبر

«و لا یکونن المحسن و المسی ء عندک بمنزله سواء، فان فی ذلک تزهیدا لاهل الاحسان فی الاحسان و تدریبا لاهل الاساءه علی الاساءه و الزم کلا منهم ما الزم نفسه»(1).

و نباید نیکوکار و بدکار نزد تو یکسان باشد که آن، نیکوکاران را به نیکوئی کردن بی رغبت سازد و بد کرداران را به بدی کردن وادارد. پس هر یک از ایشان را به آنچه گزیده اند، جزا ده (نیکوکار را پاداش و بدکردار را کیفر ده).

«ان شر وزرائک من کان للاشرار قبلک وزیرا و من شرکهم فی الاثام فلا یکونن لک بطانه، فانهم اعوان الاثمه و اخوان الظلمه...»(2).

همانا بدترین وزیر تو کسی است که پیش از تو وزیر بدکاران بوده است. پس چنین کسی که در گناهان بدکاران شریک