دریچه ای گشوده بر آفتاب (نهج البلاغه و مبانی حکومت اخلاق و تربیت) صفحه 84

*****

سیمای اخلاقی رهبر جامعه اسلام و ویژگیهای او

اشاره

بنابر آنچه گذشت، به منظور دست یابی به مدینه ی فاضله یا جامعه ی آرمانی که فرمانهای خداوند در آن اجرا گردد و مردمان صالح آزاده، آسوده باشند و دانش و فضیلت و قسط و عدل بر آن سایه گسترد و دست متجاوزان و تبه کاران از آن کوتاه و زمینه ی شکوفائی و رشد استعدادها فراهم باشد- یقینا- چنین جامعه ای به زمامداری لایق و شایسته، مدیر و مدبر، که واجد شرایطی خاص- از لحاظ فکری و اخلاقی و عاطفی- باشد، نیازمند است. این گونه

رهبران، که مثل اعلای آن در جهان اسلام، شخص شخیص پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و ائمه ی هدی علیهم السلام می باشند و به گفته ی امام علی (علیه السلام): جز از راه شناخت و فرمانبری آنان، دست یابی به سعادت دنیا و آخرت و نیل به بهشت برین و نجات از آتش، برای کسی میسر نمی شود:

«انما الائمه قوام الله علی خلقه و عرفاوه علی عباده و لا یدخل الجنه الا من عرفهم و عرفوه و لا یدخل النار الا من انکرهم و انکروه»(1) همانا پیشوایان راستین، قیام کنندگان و برپای دارندگان آئین خداوندند که برای راهنمائی مردم، پیرو اوامر و نواهی پروردگار هستند و او را به بندگانش می شناسانند و کسی به بهشت داخل نمی شود مگر این که ایشان را بشناسد و آنان نیز او را بشناسند. و در آتش وارد نمی شود، مگر کسی که ایشان را منکر باشد و آنان نیز او را از آن خویش ندانند. سیمای این گونه رهبران در آئینه ی نهج البلاغه، دارای خطوطی روشن و مشخص است که ویژگیهای عمده و برجسته ی آن را، خلقیات و روحیات ذیل تشکیل می دهد.