کتابخانه بالقرآن

دانستنیهای پیامبر اکرم حضرت محمّد صلی الله علیه و آله و سلم صفحه 871

صفحه 871

سیمای علی علیه السلام در قرآن

بیش از صد مورد، بر حسب مدارک قابل قبول، آیاتی است که درباره علی نازل شده، ما در این جا چند آیه را که به اتفاق شیعه و سنی درباره علی علیه السلام نازل شده است نقل می کنیم:

آیه مبارکه (افمن کان مؤمنا کمن کان فاسقا لا یستوون -) آیا پس کسی که مؤمن باشد مانند کسی است که فاسق باشد (چنین نیست) اینان یکسان نیستند. سوره سجده آیه 19). (48) آیه مبارکه:

(انما انت منذر و لکل قوم هاد -) جز این نیست که بیم دهنده ای و از برای هر قومی راهنمایی است سوره رعد آیه 9) فخر رازی در ذیل این آیه منظور از (هادی) را حضرت علی علیه السلام نقل می کند. (49) آیه مبارکه (انما ولیکم اللّه و رسوله و الذین یقیمون الصلوه و یؤ تون الزکوه و هم راکعون -) جز این نیست که ولی شما خداست و رسولش و آنان که بر پای می دارند نماز را و زکات را وقتی که در رکوع اند می دهند (سوره مائده - آیه 61). فخر رازی در ذیل آیه مبارکه از ابوذر غفاری نقل می کند و همچنین زمخشری در تفسیر کشاف در ذیل آیه مبارکه می گوید:

این آیه درباره امیرالمؤمنین علی علیه السلام نازل شده است. (50) علی علیه السلام مفسر قرآن بود و از رموز و اسرار آن با خبر بود زیرا از سرچشمه دانش و بینش پیغمبر صلی الله علیه و آله

سیراب شده بود.

علی گام به گام با پیغمبر و شاهد نزول آیات کریمه قرآن بوده است و این پیغمبر است که در حق علی علیه السلام فرمود:

(علی با قرآن است و قرآن با علی است، این دو از هم جدا نمی شوند تا بر حوض کوثر وارد شوند). علی علیه السلام خود کاتب وحی پیغمبر صلی الله علیه و آله بود، و آیاتی را که بر پیغمبر صلی الله علیه و آله نازل می شد به امر آن حضرت بی درنگ حفظ و ضبط می کرد. پس از وفات پیغمبر بلافاصله در خانه نشست و به جمع آوری قرآن پرداخت تا از پراکندگی و تحریف بر کنار باشد. علتی علیه السلام در تفسیر و تبیین قرآن کریم از همه شایسته تر بود و این قولیست که جملگی (شیعه و سنی) برآنند.

بعد از پیامبر اکرم (ص)

طبق سفارش پیغمبر بنا بود علی علیه السلام خلیفه مسلمین باشد، امّا وقتی اشخاص دیگری در این کار پیشدستی کردند و زمامداری را به دست گرفتند، با آنکه علی علیه السلام خلافت را حق خود می دانست و جمعی از یاران و اصحاب هم بدین امر اعتراف و حتی اصرار داشتند، ولی علی علیه السلام برای پیشگیری از بروز اختلافات و جنگ داخلی با حالتی که از آن به (خار در چشم و استخوان در گلو) تعبیر نموده، صبر کرد و تنها با ارائه دلایل منطقی و حجت آوردن به دفاع از حق خود پرداخت. طبق آنچه در مدارک تاریخی موجود است علی علیه السلام تا پس از وفات فاطمه علیه السلام با ابوبکر بیعت نکرد و در زمان خلیفه اول تقریبا از دخالت در اوضاع عمومی کناره