پیام های قرآنی با بیان اهل بیت علیهم السلام صفحه 99

«أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًی لِلْمُتَکَبِّریِنَ»

پیام (27) تکبّر و تواضع

اشاره

«تِلْکَ الدّارُ الاْآخِرَهُ نَجْعَلُهَا لِلَّذیِنَ لایُریِدوُنَ عُلُوّا فیِ الاْءرْضِ وَ لافَساداً وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقیِنَ»(قصص/ 83)

«... وَلاَتَمْشِ فیِ الاْءَرْضِ مَرَحا إِنَّ اللَّهَ لایُحِبُّ کُلَّ مُختالٍ فَخُورٍ» (لقمان/ 18)

«... أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًی لِلْمُتَکَبِّریِنَ» (زمر/ 60)

«إِنَّ الَّذیِنَ یَسْتَکْبِروُنَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِریِنَ» (غافر/ 60)

همان گونه که مشاهده می شود جایگاه متکبّران دوزخ و عذاب می باشد و شرط نجات این است که انسان در این دنیا اهل تکبّر و بزرگی و فساد در روی زمین نباشد. همان گونه که خداوند می فرماید: «تلک الدّار الآخره نجعلها للّذین لایریدون علوّا فیالأرض و لافسادا و العاقبه للمتّقین».

حضرت لقمان به فرزند خود فرمود: با تکبّر بر روی زمین راه مرو چرا که تو نه قدرت شکافتن زمین را داری و نه قامت تو به کوه ها می رسد.

امیرالمؤمنین علیه السلام نیز در خطبه قاصعه می فرماید: اوّلین کسی که تکبّر نمود شیطان بود و متکبّر ملعون و غاصب حق الهی می باشد.(1)

رسول خدا صلی الله علیه و آله به ابوذر فرمود: ای ابوذر! کسی که بمیرد و درقلب او ذرّه ای از کبر باشد بوی بهشت به او نمی رسد جز آن که پیش از مردن توبه کند. [و خصلت کبر را از خود دور نماید].(2)