دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 1214

فخر رازی و بعضی دیگر از متعصبان ایراد کرده اند که علی (ع) با آن توجه خاصی که در حال نماز داشت و غرق در مناجات پروردگار بود تا آنجا که معروف است پیکان تیر از پایش بیرون آوردند و توجه پیدا نکرد چگونه ممکن است صدای سائلی را شنیده و به او توجه پیدا کند؟

پاسخ: آنها که این ایراد را میکنند از این نکته غفلت دارند که شنیدن صدای سائل و به کمک او پرداختن توجه به خویشتن نیست، بلکه عین توجه بخدا است، علی (ع) در حال نماز از خود بیگانه بود نه از خدا و می دانیم بیگانگی از خلق خدا بیگانگی از خدا است و به تعبیر روشنتر پرداختن زکات در نماز، انجام عبادت در ضمن عبادت است نه انجام یک عمل مباح در ضمن عبادت و باز به تعبیر دیگر آنچه با روح عبادت سازگار نیست، توجه به مسائل مربوط به زندگی مادی و شخصی است و اما توجه به آنچه در مسیر رضای خدا است، کاملا با روح عبادت سازگار است و آن را تاکید میکند. ذکر این نکته نیز لازم است که معنی غرق شدن در توجه به خدا این نیست که انسان بی اختیار احساس خود را از دست بدهد بلکه با اراده خویش توجه خود را از آنچه در راه خدا و برای خدا نیست برمی گیرد.

من_اب_ع

مرتضی مطهری- عدل الهی- صفحه 366

ناصر مکارم شیرازی- تفسیر نمونه- جلد 4- صفحه 430-422

کلی__د واژه ه__ا

اخلاق قرآن تاریخ اسلام انفاق داستان اخلاقی حدیث تربیت

رابطه ایمان با انفاق در تعالیم دینی