دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 1756

من_اب_ع

مرتضی مطهری- فلسفه حجاب- صفحه 76-95

سید رضا صدر- استقامت

کلی__د واژه ه__ا

عفت حجاب آرامش روانی جامعه اسلام احترام

صبر و استقامت بر طاعت خدا

سر بزرگ موفقیت در هر دو جهان، بستگی به اطاعت فرمان خدا دارد. گردن نهادن به اوامر خدایی، بزرگ ترین موفقیت ها و سربلندی ها را در بر دارد. اطاعت خدای تعالی با موفقیت در دنیا و آخرت تناسب مستقیم دارد. هر چه در اطاعت خدا بیش تر کوشش و پایداری شود، سعادت و خوشبختی، بیش تر خواهد بود. زیرا خداوند به وسیله دین آسمانی، برنامه سعادت دنیوی و اخروی را برای فرد و اجتماع ارائه فرموده است.

نقطه اتکا اگر دو تن را در نظر بگیریم که به سوی یک هدف روان هستند، آن که محکم تر از دیگری قدم برمی دارد، کسی است که نقطه اتکای او محکم تر از دیگری است و پشتیبانی دارد که رفیق او دارا نیست. از این جهت، مطمئن تر راه می رود و اعتمادش به وصول به مقصود بیش تر است و همین اعتماد هم او را به مقصود نزدیک تر می سازد، کسانی هم که از دور ناظر راه پیمودن این دو تن هستند، آن کسی را که با اطمینان قدم برمی دارد، به مقصود نزدیک تر از دیگری می بینند. در این زمان نیز موفقیت با کسی است که طرفداری محکم و پشتیبانی توانا داشته باشد. نگهداری مقام عالی و ارجمند نیز بستگی به داشتن نقطه اتکای محکم دارد، هر چه نقطه اتکا محکم تر باشد، انسان بهتر می تواند گوهر گران بهای خود و یا موقعیت عالی که نصیبش شده است را نگهداری کند و از دست ندهد. پس از یادآوری این مقدمه بدیهی و روشن که هر کسی به آن اذعان دارد باید توجه داشت که بزرگ ترین نقطه اتکا و قوی ترین پشتیبان، خداوند است. هر کس که بخواهد موفقیت و سعادتی احراز کند باید نظر رحمت خدای متعال را به خود جلب کند تا در تمام مقاصد، کامیابی از آن او بشود. قدم های محکم و استوار، همیشه از خداپرستان است، چون خدا پشتیبان آنان است، خداپرست حقیقی کسی است که فرمان های خدا را اطاعت بنماید و آن کس که به زبان بگوید: من خداپرست هستم، ولی فرمان های حق را مطیع نباشد، خداپرست حقیقی نخواهد بود؛ نظر لطف خداوند نسبت به همه بندگان یکسان است. پس آن کس که بیش تر از دیگران بخواهد رحمت حق را متوجه خود سازد باید با سایر بندگان حق در اطاعت و فرمانبرداری تفاوت داشته باشد. برتری از سایر بندگان حق، فقط به وسیله اطاعت از احکام الهی خواهد بود. همان طوری که آفتاب تابش خود را به تمام جهان به طور متساوی پخش می کند، ولی هر موجودی که شایستگی بیش تری داشته باشد، بیش تر از تابش آن بهره مند می شود، رحمت حق نیز بر بندگان چنین است؛ ولی با یک تفاوت که آفتاب اگر خواسته باشد به یک موجودی بیش تر از موجودات دیگر تابش خود را افاضه کند نمی تواند، ولی خداوند می تواند. شایستگی برای کسب فیض، هر چه بیش تر باشد، افاضه و نورافشانی نیز بیش تر خواهد بود. مقتضای لطف خداوندی آن است که رحمتش بر همه موجودات یکسان باشد، مگر آن کس که در اطاعت حق کوشاتر باشد. رسول خدا (ص) فرمودند: «ان طاعه الله نجاح کل خیر یبتغی و نجاه من کل شر یتقی؛ فرمانبرداری خدا رساننده هر خیری است که طلب شود و رهاکننده از هر شری است که پرهیز شود».