دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 1821

صبر شرط امامت

خداوند در آیه 24 سوره سجده به افتخاراتی که نصیب بنی اسرائیل در سایه استقامت و ایمان شد اشاره می کند، تا درسی برای دیگران باشد، می فرماید: «و جعلنا منهم أئمه یهدون بأمرنا لما صبروا و کانوا بآیاتنا یوقنون؛ و از آنان امامان (و پیشوایانی) قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت می کردند چون شکیبایی نمودند، و به آیات ما یقین داشتند». در اینجا رمز پیروزی و شرط پیشوایی و امامت را دو چیز شمرده: یکی ایمان و یقین به آیات الهی، و دیگر صبر و استقامت و شکیبایی. این امر مخصوص بنی اسرائیل نیست، درسی است برای همه امتها و برای مسلمانان دیروز و امروز و فردا که پایه های یقین خود را محکم کنند و از مشکلاتی که در طریق به ثمر رساندن خط توحید است نهراسند، صبر و مقاومت را پیشه خود کنند تا ائمه خلق و رهبر امتها در تاریخ عالم شوند.

من_اب_ع

سید محمدحسین طباطبائی- ترجمه المیزان- ج 1 صفحه 228-229 و 516-531 و ج 4 صفحه 143-144 و ج 16 صفحه 117-118 و 325-326 و ج 17 صفحه 595

ناصر مکارم شیرازی- تفسیر نمونه- ج 1 صفحه 216-217 و ج 3 صفحه 233-234 و ج 17 صفحات 53 و 166 و 371-372

کلی__د واژه ه__ا

صبر اخلاق قرآن تربیت انسان تفسیر ایمان جامعه اسلامی

معنا و مفهوم صبر

صبر در لغت به معنای حبس و بازداشتن است. هرگاه کسی خویشتن را از فعلی اختیاری باز دارد صبر کرده است. بنابراین صبر را در معنای عام آن می توان اینگونه تعریف کرد: «بازداشتن خود از عملی که مانع رسیدن به هدف و یا موجب تأخیر در رسیدن به هدف می شود». خواجه نصیر الدین طوسی در اوصاف الاشراف در تعریف صبر می گوید: «نگاهداری نفس از بیتابی هنگام وقوع امری که مطلوب نیست». و راغب اصفهانی صبر، را اینگونه معنا می کند: «الصبر حبس النفس علی ما یقتضیه العقل والشرع أو عما تقتضیان حبسها عنه؛ صبر، خویشتن داری است بر انجام چیزی که عقل و شرع آنرا اقتضا می کنند، یا حفظ کردن خویش از چیزی که عقل و شرع خویشتن داری از آنرا اقتضا می کنند».