دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 1891

1- توجه به آثار مثبت صبر و استقامت: توجه به فوائد مهم پایداری و صبر از قبیل: پیروزی دنیایی، تبدیل مصائب به لطف و رحمت خداوند و استجابت دعا، آسودگی خاطر از حساب آخرت، دخول در بهشت و... و اندیشیدن به این واقعیت که کسی که شکیبایی می کند افزون بر آنکه آخرتی نیکو دارد، زندگی دنیایی او نیز آرام و موفقیت آمیزتر است، یکی از عوامل مؤثر در صبور شدن و تشویق انسان به پایداری و استقامت در امور مختلف است.

2- توجه به آثار سوء ناشکیبایی: به عواقب و نتایج سوء ناشکیبایی اندیشه کنیم تا ناخوشایندی آن عواقب، ما را از ناشکیبایی باز دارد. آثار سوئی همچون اضطراب در زندگی دنیا، دوری از رحمت و پاداش خداوند، پشیمانی و سرافکندگی در درگاه خداوند و....

3- تفکر در مورد ارزش هدف و موانع آن: شخصی که می خواهد کاری را شروع کند برای کسب صبر و استقامت در آن کار، پیش از قدم برداشتن به سوی مقصود، تامل کافی و تفکر کامل بنماید و هدف خویش را از دو نظر، مورد مطالعه دقیق قرار دهد:

الف) یکی آن که مقدار ارزش مقصود را به طور تحقیق به دست آورد که آیا ارزش دارد که برای رسیدن به آن مقصود، شداید فراوان و مشقت بی پایان را متحمل شود یا نه؟ در صورتی که پس از محاسبه دقیق، نسبت ارزش مقصود را با تحمل فشارها و سختی ها، دریافت و دانست که هدف، ارزش همه گونه پافشاری وتحمل رنجی دارد، رسیدن به مقصود آسان خواهد شد و از زیر بارهای موانع، کم تر شانه خالی خواهد کرد، ولی اگر ارزش مقصود را قبلا تعیین نکرد و شتاب زدگی به خرج داد و کورکورانه بدون فکر و تامل وارد عمل شد و بی گدار به آب زد، مقاومت و پایداری او در برابر فشارهای موانع کم تر خواهد بود و پیوسته متزلزل است که آیا پایداری بکند یا نه؟ و همین تزلزل در عقیده، پایداری او را ضعیف تر خواهد نمود و در صورتی که فشار موانع قدری شدید شود، تاب نخواهد آورد و دست از هدف خود خواهد کشید و این شکست، موجب شکست های پی در پی دیگری نیز برای وی خواهد شد.