دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 2052

من_اب_ع

ناصر مکارم شیرازی- اخلاق در قرآن- ج 3 صفحه 220-227

محمدرضا مهدوی کنی- نقطه های آغاز در اخلاق عملی- ج 1 صفحه 248-250

فیض کاشانی- تفسیر الصافی- ج 1 صفحه 234

سید محمدحسین طباطبایی- ترجمه المیزان- ج 2 صفحه 116 و ج 14 صفحه 526-524 و ج 11 صفحه 139-140

کلی__د واژه ه__ا

قرآن نکوهش دروغ رذایل اخلاقی تربیت انسان تفسیر تاریخ

دروغ بستن بر خداوند

در قرآن کریم آمده است: «و من اظلم ممن افتری علی الله الکذب و هو یدعی الی الاسلام و الله لایهدی القوم الظالمین؛ و کیست ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ ببندد در حالی که به اسلام دعوت می شود؟ و خدا مردم ستمگر را هدایت نمی کند.» (صف/ 7)

این تعبیر و تعبیرهای مشابه آن بارها در قرآن کریم تکرار شده است. ظلم یکی از زشت ترین گناهان است، بلکه با کمی دقت و تحلیل عقلی باید گفت: زشتی گناهان دیگر هم به مقدار ظلمی است که در آنهاست و معنای ظلم عبارتست از خروج از عدالت و حد وسط. ظلم همانطوری که از جهت اختلاف خصوصیات شخص مرتکب ظلم (ظالم)، مختلف و کم و زیاد می شود، همچنین نسبت به اختلاف اشخاصی که بر آنها ظلم می شود و یا اراده ظلم بر آنان شده است، اختلاف و شدت و ضعف پیدا می کند، به این معنا که هر چه موقعیت و شأن او عظیم تر باشد ظلم بر او زشت تر و بزرگتر خواهد بود و معلوم است که ساحتی مقدس تر و منزلتی رفیع تر و عزیزتر از ساحت و منزلت پروردگار و نشانه های دلالت کننده بر او نیست. بنابراین آن کسی هم که به چنین ساحت قدسی و یا به چیزی که منسوب به این ساحت است ظلم روا بدارد از هر ظالمی ظالم تر خواهد بود، این نیز معلوم است که چنین کسی جز به خود ظلم نکرده. خداوند نیز با جمله و من أظلم ممن افتری علی الله کذبا همین نظریه عقلی را تصدیق فرموده است. بنابراین ظالم نسبت به خداوند، ظالم ترین افراد است. اما چرا دروغ بستن بر خداوند ظلم به حساب می آید؟