دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 2334

من_اب_ع

ناصر مکارم شیرازی- اخلاق در قرآن جلد2- صفحه 24-39

طبرسی- ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن جلد 1- صفحه 127

محمد حسین طباطبایی- ترجمه المیزان ج لد17- صفحه 516-520 و جلد 12- صفحه 334

ناصر مکارم شیرازی- تفسیر نمونه جلد 20- صفحه 138

حسن مصطفوی- التحقیق فی کلمات القرآن الکریم جلد2- صفحه 63

کلی__د واژه ه__ا

تکبر قرآن پیامبران انکار حق

تکبر در روایات

متکبر کیست؟

«عن أبی عبد الله (ع) من ذهب یری أن له علی الآخر فضلا فهو من المستکبرین فقلت له إنما یری أن له علیه فضلا بالعافیه إذا رآه مرتکبا للمعاصی فقال هیهات هیهات فلعله أن یکون قد غفر له ما أتی و أنت موقوف محاسب أما تلوت قصه سحره موسی (ع) ثم قال کم من مغرور بما قد أنعم الله علیه و کم من مستدرج بستر الله علیه و کم من مفتون بثناء الناس علیه؛ امام صادق (ع) می فرمایند: هرکه بر این باور باشد که از دیگران برتر است، او در شمار مستکبران است. حفص بن غیاث می گوید عرض کردم: اگر گنهکاری را ببیند و به سبب بی گناهی و پاکدامنی خود، خویشتن را از او برتر بداند چه؟ فرمود: هیهات، هیهات چه بسا که او آمرزیده شود اما تو را برای حسابرسی نگه دارند؛ مگر داستان جادوگران موسی (ع) را نخوانده ای؟» (الکافی، ج 8، ص 128)

محمدبن عمربن یزید از پدرش روایت کرده که گفت: «به حضرت امام صادق (ع) عرض کردم: من خوراک خوب می خورم و بوی خوش به کار می برم و بر مرکب راهوار و خرامان سوار می شوم و غلامم در پی من حرکت می کند. آیا در این رفتار من چیزی از تکبر می بینید تا از آن دست بردارم؟ حضرت امام صادق (ع) مدتی خاموش ماند و سپس فرمود: گردنکش لعنت شده است، کسی که مردم را خوار شمارد و حق را نشناسد.»