دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 2351

جناب استاد معظم و فقیه مکرم، حاج شیخ عبد الکریم حائری یزدی، که از هزار و سیصد و چهل تا پنجاه و پنج ریاست تامه و مرجعیت کامله شیعه را داشت، همه دیدیم که چه سیره ای داشت. با نوکر و خادم خود هم سفره و غذا بود، روی زمین می نشست، با کوچکترین طلاب مزاح های عجیب و غریب می فرمود. اخیرا که کسالت داشت، بعد از مغرب بدون ردا یک رشته مختصری دور سرش پیچیده بود و گیوه به پا کرده در کوچه قدم می زد. جایگاهش در قلوب بیشتر می شد و به مقام او از این کارها لطمه ای وارد نمی آمد.

در هر حال، صفت نبی اکرم (ص) و علی بن أبی طالب (ع) انسان را کوچک نمی کند. ولی باید ملتفت حیله نفس در این مخالفت با او باشی که گاهی دام خود را باز کرده از راه دیگر تو را زمین می زند. مثلا می بینی بعضی ها به طوری در پایین مجلس می نشینند که می فهمانند به حضار که مقام من بالاتر از این هاست، ولی تواضع کردم.

من_اب_ع

ملا مهدی نراقی- علم اخلاق اسلامی (ترجمه جامع السعادات) جلد2- صفحه 429-432

ناصر مکارم شیرازی- اخلاق در قرآن جلد2- صفحه 60-61

محمد فتحعلی خانی- آموزه های بنیادین علم اخلاق جلد2- درس 17

عبدالحسین دستغیب- گناهان کبیره جلد2،- صفحه 164

سید روح الله موسوی خمینی- چهل حدیث- صفحه 96-97

کلی__د واژه ه__ا

خودپسندی ایمان آخرت فروتنی هوای نفس شیطان

آثار و پیامدهای منفی عجب و خودپسندی