دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 2552

من_اب_ع

مرتضی مطهری- عدل الهی- صفحه 233

مرتضی مطهری- سیری در نهج البلاغه- صفحه 257 به بعد

کلی__د واژه ه__ا

امام علی (ع) نهج البلاغه پند و اندرز دنیاپرستی دنیا هوای نفس خداشناسی رفاه نعمت های الهی

عوامل حبط اعمال؛ دنیا را یگانه مقصود دانستن

در برخی از آیات دنیا را یگانه مقصود قرار دادن، به عنوان عامل حبط اعمال نیک شناخته شده است. زندگی خوش و مرفه کافران و منافقان چه اجتماعی و چه فردی مردم را می فریبد و چنین می پندارند که اگر رسالت درست و پیامبر بر حق بود و کافران بر باطل بودند، دشمنان رسالت در دنیا زندگی خوشی نمی داشتند. این مردم ساده لوح دو حقیقت را فراموش می کنند:

1- دنیا خانه آزمایش است و جزای دنیوی مردم جنبه کیفر و آزمودن هوشیاری، خرد، اراده و خوبی یا بدی انتخاب آنان را ندارد و اگر خداوند در عقاب کافران یا ثواب مؤمنان می شتافت، فرصت آزمایش آنان از میان می رفت چنان که امام علی (ع) درباره پیامبران فرمود: «لو کانت الأنبیاء اهل قوه لا ترام، و عزه لا تضام، و ملک تمد نحوه اعناق الرجال و تشد الیه عقد الرحال لکان ذلک اهوی علی الخلق فی الاعتبار و ابعد لهم فی الاستکبار، و لأمنوا عن رهبه قاهره لهم، او رغبه مائله بهم، فکانت النیات مشترکه و الحسنات مقتسمه» یعنی اگر پیامبران را نیرویی بود که با آن به ستیز نتوان برخاست، و عزتی که از آن نتوان کاست، و پادشاهیی که مردمان گردن به سوی آن کشند، و آرزومندان رخت بر اشتران بسته روی به سوی آن نهند، بر مردمان آسان تر بود که از قدرت آنان عبرت پذیرند، و راه گردن کشی پیش نگیرند، لیکن در چنین حال ایمانشان یا از بیم جان بود یا امید [به دست آوردن نان، و چنان ایمان و کار نیکو خالص نمی نمود.] بلکه نیمی از ترس و نیمی به رغبت بود.