دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 2662

ناصر مکارم شیرازی- تفسیر نمونه- ج 2 صفحه 346- 347؛ ج 20 صفحه 12- 13

علیرضا صابری یزدی- الحکم الزاهره با ترجمه انصاری- صفحه 324

مبلغان- توبه در قرآن- شماره 71

کلی__د واژه ه__ا

گناه انسان دنیا آمرزش حبط عمل فضایل اخلاقی عمل صالح قرآن باورها در قرآن احادیث

معنا و حقیقت گناه

گناه یعنی سرپیچی از فرمان خدا. فرمان های خداوند گاهی فرمان انجام عملی هستند و گاهی فرمان ترک یک عمل. گناهکار کسی است که از این دستورات سرپیچی کند؛ یعنی افعالی را که به آنها امر شده است ترک کند و افعالی را که از آنها نهی شده است انجام دهد.

خداوند به مصالح و مفاسد اعمال آگاه است و می داند کدام فعل انسان را به هدف غایی خویش می رساند و کدام عمل او را از رسیدن به هدف خلقت باز می دارد. بنابراین همه اوامر الهی به اعمالی تعلق دارد که از نظر اخلاقی دارای ارزش مثبت بوده و موجب سعادت دنیوی و اخروی فرد و اجتماع می شوند و نهی خداوند همیشه از عملی است که انسان را از هدف غایی دور می کند.

نقل شده که رسول الله (ص) در حجه الوداع فرمودند: «یا ایها الناس و الله ما من شیئ یقربکم من الجنه و یباعدکم من النار إلا و قد أمرتکم به و ما من شئ یقربکم من النار و یباعدکم من الجنه إلا و قد نهیتکم عنه؛ ای مردم، سوگند به خداوند، چیزی نیست که شما را به بهشت نزدیک و از جهنم دور سازد، مگر آنکه شما را به آن فرمان دادم و هیچ چیز نیست که شما را به جهنم نزدیک و از بهشت دور سازد مگر آنکه شما را از آن نهی کردم.»