دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 2684

محمدرضا مهدوی کنی- نقطه های آغاز در اخلاق عملی- صفحه 109-110

سید محمد حسین طباطبایی- تفسیر المیزان جلد 4- صفحه 512

کلی__د واژه ه__ا

گناه کبیره قرآن روایات شناخت

تبدیل گناه صغیره به کبیره

گناهان در مقام مقایسه با یکدیگر با توجه به خصوصیات ذاتی و تبعات مختلف و آثار گوناگونی که در آنها وجود دارد شدت و ضعف دارند مثلا گناه قتل نفس به مراتب بزرگتر از گناه ضرب و شتم یک انسان و گناه زنا بزرگتر از گناه نگاه کردن به نامحرم است.

آیات قرآن و روایات معصومین (ع)، در یک جمع بندی کلی، گناهان را به دو دسته تقسیم نموده و برای این تقسیم بندی معیاری کلی ذکر کرده اند، یعنی در یک تقسیم بندی کلی گناهان به دو گروه کوچک و بزرگ تقسیم شده و هر گروه در جایگاه خاصی قرار گرفته است. از این نظر هیچ یک از گناهان کوچک در ردیف گناهان بزرگ و هیچ یک از گناهان بزرگ در ردیف گناهان کوچک قرار نمی گیرد اما گناه صغیره از طریق راه های زیر تبدیل به کبیره می شود:

1- اصرار کردن و انجام مستمر گناه صغیره

امام صادق (ع) فرمود: «لا صغیره مع الاصرار، و لا کبیره مع الاستغفار؛ با اصرار کردن بر گناه، گناه صغیره ای باقی نمی ماند (بلکه تبدیل به کبیره می شود) و با استغفار کردن، گناه کبیره ای باقی نمی ماند.»

دلیل این مطلب این است که: گناه کوچکی که یکبار یا دو بار انجام شود، اثر کمی در دل می گذارد، ولی چون تکرار شد و آثار ضعیف آن متراکم گشت، قوی می گردد و به تدریج در دل اثر می کند، چنان که قطره های آب که پیاپی بر سنگی بیفتد آن را سوراخ می کند و همین قدر آب اگر بیکبار بر آن ریخته شود اثر نمی کند و همچنین طاعتی که به طور مداوم انجام شود، اگر چه اندک باشد سودمند است. چنانچه رسول خدا (ص) فرمودند: «خیر الأعمال أدومها و ان قل؛ بهترین کار آن است که بر دوام باشد، اگر چه اندک باشد.»