دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 2784

سستی و تنبلی

در آیه ٧ سوره انشراح می خوانیم: «فاذا فرغت فانصب؛ (ای پیامبر)! هنگامی که از کاری فارغ شدی به کار دیگری بپرداز.»

هدف از این دستور این است که انسان را از استراحت مطلق بعد از کار مهم باز دارد، چرا که بیکاری و فراغت، مایه خستگی و کم شدن نشاط و زمینه فساد و تباهی و انواع گناهان می گردد.

چنانکه آمارهای جنایات و اعتیاد نشان می دهد سطح جرایم هنگام تعطیلات و بیکاری گاهی تا هفت برابر بالا می رود. بر همین اساس در روایات اسلامی به کار و کوشش سفارش اکید شده و از سستی و بی حوصلگی نهی شده است به عنوان نمونه:

امام صادق (ع) فرمودند: «ایاک والکسل والضجر فانهما یمنعانک من حظک من الدنیا والآخره؛ از کسالت و بی حوصلگی دوری کن زیرا این دو تو را از بهره ات در دنیا و آخرت باز می دارند.»

امیرمؤمنان (ع) فرمود: «نتیجه بی حوصلگی و سستی فقر و تهیدستی است».

تنبلی و بی حوصلگی و به دنبال کار نرفتن که باعث انداختن زحمت خود بر عهده دیگران شود، از گناهان بزرگ است. چنانکه رسول اکرم (ص) فرمودند: «ملعون من القی کله علی الناس؛ کسی که زحمت زندگیش را بر گردن دیگران بگذارد ملعون است.»

من_اب_ع

محسن قرائتی- گناه شناسی

کلی__د واژه ه__ا

گناه حرص ثروت دنیا تنبلی انسان فقر

زمینه های فرهنگی و تربیتی گناه

برخی امور و مسائل فرهنگی و تربیتی زمینه را برای گناه افراد فراهم می کنند. برخی از آنها عبارتند از: