دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 2831

علامه طباطبایی (ره) اختلاف این روایات را بخاطر اختلاف در بزرگی گناهان می دانند. ایشان می فرمایند: «اگر در بعضی از روایات، گناهان کبیره منحصر در هشت و یا نه کبیره شده، نظیر بعضی از روایات نبوی که از طرق اهل سنت نقل شده، و یا منحصر در بیست کبیره شده، نظیر این روایات و یا هفتاد نظیر روایاتی دیگر، همه به اعتبار اختلافی است که در بزرگی گناه است، هم چنان که در روایتی در باره شرک به خدای تعالی تعبیر کرده بود به بزرگترین کبایر، و در تفسیر الدر المنثور آمده است که بخاری و مسلم و ابوداود و نسایی و ابن ابی حاتم از ابی هریره روایت کرده اند که گفت: رسول خدا (ص) فرمود: «از هفت گناه کشنده اجتناب کنید، اصحاب پرسیدند: آن هفت گناه کدام است، یا رسول الله فرمود: شرک به خدا و کشتن به ناحق انسانی که خونش محترم است، و سحر و رباخواری، و خوردن مال یتیم، و پشت کردن به لشگر دشمن در روز جنگ، و تهمت زنا به زنان مؤمن (بی گناه و از همه جا بی خبر) زدن».

من_اب_ع

شهید دستغیب- گناهان کبیره- ج 1 صفحه 30-35

سید محمدحسین طباطبایی- ترجمه تفسیر المیزان- ج 4 صفحه 524-530

کلی__د واژه ه__ا

گناه کبیره فلسفه قرآن تفسیر انسان روایات تربیت

نظرات مختلف در معنای گناهان صغیره و کبیره

یکی از آیات قرآن کریم که در آن در مورد گناهان کبیره صحبت شده است، آیه 31 سوره نساء است: «إن تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سیئاتکم و ندخلکم مدخلا کریما؛ اگر از گناهان بزرگی که از آنها نهی شده اید اجتناب کنید، ما از بدیهای شما صرفنظر می کنیم و به منزلگاهی گرامی داخلتان می سازیم». کلمه «کبائر» جمع کبیره (بزرگ) است، و در آیه مورد بحث وصفی است که در جای موصوف به کار رفته و در حقیقت معنای کلام این است که: «ان تجتنبوا معاصی کبیره؛ اگر از گناهان بزرگ اجتناب کنید»، و یا چیزی نظیر آن.