دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 2837

علاوه بر این که این معنا که (اگر از هر گناهی کبیره اش را اجتناب کنید، ما صغیره اش را از شما می بخشیم، و تکفیر می کنیم)، معنای رکیکی است که نمی توان آن را بر آیه: «إن تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سیئاتکم...»، تحمیل کرد، چون سیاقی که دارد برای کسی که کمترین انسی با اسلوب های کلام دارد، پوشیده نیست که نمی توان چنین معنایی را به آیه شریفه نسبت داد.

من_اب_ع

سید محمدحسین طباطبائی- ترجمه تفسیر المیزان- ج 4 صفحه 511-519

کلی__د واژه ه__ا

گناه نظریه قرآن گناه کبیره تفسیر تربیت مفسران

نظر غزالی در مورد گناهان صغیره و کبیره

مسأله بزرگ گناه امری اضافی و معنایی است که جز با مقایسه با کوچک تر از خودش تحقق نمی یابد، و از همین کلمه است که استفاده می شود در شرع گناهانی دیگر هست که از آن نهی نیز شده، ولی صغیره (کوچک) اند. البته عصیان و تمرد هر چه باشد از انسان که مخلوقی ضعیف است، و مربوب (تحت پرورش و اداره) خدای تعالی است نسبت به خدایی که قدرت و حکومت او عظیم است، کبیره و بزرگ است؛ ولی این مقایسه بین انسان و پروردگار او است، نه بین یک معصیت با معصیت دیگر، پس منافات ندارد که تمامی گناهان به اعتبار اول کبیره باشند، و به اعتبار دوم بعضی کبیره و بعضی صغیره باشند. بزرگی یک معصیت وقتی فهمیده می شود که نهی از آن نسبت به نهی ای که از معصیت دیگر شده مهم تر باشد. و دلیل بر اهمیت نهی شدیدتر بودن خطاب است، یا اینکه در خطاب اصرار شده باشد، و یا اینکه مرتکبش به عذاب آتش تهدید گشته باشد، و یا به نحوی دیگر از آن اهمیت گناه استفاده شود. اما در مورد معنای گناهان کبیره و صغیره و معیار تشخیص آنها از یکدیگر آراء و نظرات مختلفی مطرح شده است.