دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 2893

و در سوره انعام آیه 141 می فرماید: «از میوه هریک از این میوه ها وقتی که میوه کرد بخورید و حق آن را ( که خدا معین فرموده از زکات و غیره )بدهید روز بریدن و درویدن آن و از حد نگذرانید. زیرا خداوند دوست نمی دارد ( و نمی پسندد اعمال) اسراف کنندگان را.

و در سوره غافر آیه 34 می فرماید: «این چنین هدایت نمی فرماید و عقوبت می کند هر اسراف کننده و شک آورنده ای را»، و نیز در آیه 43 همین سوره می فرماید: «به درستی که اسراف کنندگان اصحاب آتشند.»

در سوره طه آیه 127می فرماید: «همچنین جزا می دهیم کسی را که اسراف کند و به آیات پروردگارش ایمان نیاورد و عذاب آخرت سخت تر و باقی تر است.»

و در سوره بنی اسرائیل آیه 27 می فرماید: «اسراف مکن و مال خودت را پراکنده مساز، به درستی که اسراف کنندگان برادران شیاطینند ( و در دوزخ با ایشان قرین اند) و شیطان به پروردگارش ( و نعمتهای بی پایان او) سخت ( منکر و) کفران کننده است.»

در تفسیر منهج می نویسد: «کفار عرب معظم اموال خود را به ریا و سمعه خرج می کردند و جهت یک میهمان شتران متعدد ذبح می نمودند تا مردم ایشان را به سخاوت ستایش کنند. حق تعالی ایشان را نکوهش فرموده که در تضییع اموال مانند دیوانند.»

حضرت صادق علیه السلام می فرماید: «جز این نیست که خداوند اقتصاد ( میانه روی ) را دوست و اسراف را دشمن می دارد حتی دور انداختن هسته خرما را، زیرا آن هم به کار می آید ( چنانچه در عربستان بذر نخل و خوراک شتر است ). و همچنین ریختن تتمه آبی که خورده ای ( زیرا آن هم در پاره ای از مواقع به کار می آید) و نیز می فرماید: «از خدا بترس و ز یادروی مکن و سخت گیری هم منما و همیشه در حد وسط باش. به درستی که اسراف از تبذیر است و خداوند فرموده است: تبذیر مکن جز این نیست که هیچ گاه خداوند کسی را بر میانه روی عذاب نخواهد فرمود: «یعنی عذاب خدا راجع به اسراف و تقتیر ( زیاده روی و سخت گیری ) است.