دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 3136

من_اب_ع

شهید عبدالحسین دستغیب- گناهان کبیره(باب اول)- از صفحه 342 تا 343

کلی__د واژه ه__ا

حکم گناه کبیره عذاب فتوا

جنگیدن در ماه های حرام، یکی از گناهان کبیره

یکی از گناهان کبیره، جنگ کردن در ماههای حرام است، و آن چهار ماه می باشد: ذیقعده، ذی الحجه، محرم، رجب، و مراد ابتداء به جنگ کردن مسلمانان است که در این چهار ماه حرام می باشد. بنابراین اگر از طرف کفار، یا کسانی که حرمتی برای این چهار ماه قائل نیستند، ابتداء به جنگ شود، بر مسلمین جایز است که با آنها در چهار ماه کارزار نمایند. برای کبیره بودنش، تصریح قرآن مجید کافی است که می فرماید: یسئلونک عن الشهر الحرام قتال فیه قل قتال فیه کبیر و صد عن سبیل الله و کفر به و المسجدالحرام و اخراج اهله منه اکبر عندالله ، «از تو کارزار کردن و جنگ کردن در ماه حرام را می پرسند، بگو کارزار در ماه حرام گناه بزرگی است» (سوره بقره/ آیه 217). و چون کبیره بودن جنگ در ماههای حرام را تصریح فرمود، آن گاه در بقیه آیه چهار گناه دیگر را از آن بزرگتر می داند، و بنابراین کبیره بودن آن چهار گناه دیگر هم ثابت می گردد، و آن چهار گناه عبارت است از: بازداشتن از راه خدا، کفر به خدا، بازداشتن مردم از مسجدالحرام و بیرون کردن اهل مسجدالحرام را از آن، این چهار چیز از کارزار در ماههای حرام نزد خدا بزرگتر است.

در شأن نزول آیه و تحقیق در اطراف آن، تفصیلی است. برای اطلاع، به تفسیر مجمع و منهج و نظائرش مراجعه شود. چیزی که دانستنش در اینجا لازم است، معنی و مراد از «صد عن سبیل الله» است که کبیره بودنش مسلم، و در چند مورد از قرآن مجید آن را از کارهای کفار و منافقین شمرده، از آن جمله در سوره ابراهیم/ آیات 2-3 می فرماید: «وای بر کافران از عذاب سخت، آنان که زندگی دنیا را دوست داشته و آن را بر آخرت اختیار کردند و مردم را از راه خدا باز می دارند.»