دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 3161

1- تنجیس مسجد حرام است:

نجس کردن مسجد حرام است و نیز داخل کردن عین نجس در مسجد اگر مستلزم نجس شدن شود نیز حرام است و اگر مسجد را نجس نکند، در صورتی که موجب هتک حرمت باشد نیز حرام است، چنانچه چیز متنجس هم همین است. هر چند خشک باشد و موجب نجاست مسجد نشود. ولی در صورتی که موجب نجس شدن یا هتک مسجد نشود جایز است. و بنابر احتیاط، عین نجس را مطلقا داخل مسجد نکند.

2- تطهیر مسجد واجب است:

برطرف نمودن نجاست از مسجد و طاهر کردن آن فورا واجب است. به طوری که در عرف گفته شود در طاهر کردن مسجد مسامحه نشده. و معنی وجوب فوری آن است که مثلا اگر وقت نماز تنگ نباشد باید اول مسجد را تطهیر کرد. در این حکم فرقی نیست بین زمین و دیوار و سقف و پشت بام و پشت دیوار. و همچنین تطهیر فرش مسجد نیز واجب است. ضمنا باید دانست که وجوب تطهیر مسجد اختصاص به کسی که آن را نجس کرده است ندارد، بلکه وجوب کفائی بر تمام مسلمانان واجب است. و اگر احتیاج به صرف مال شود واجب است پول خرج کنند و مسجد یا فرش آن را طاهر سازند. و اگر به تنهائی نمی تواند، واجب است کمکی بگیرد به همین ترتبیی که ذکر شد.

3- توقف جنب و حائض و نفساء:

بر شخص جنب و زن حائض و نفساء، توقف در مسجد حرام است، چنانچه در قرآن می فرماید: «در حال جنابت نباید داخل مسجد شد مگر برای عبور» ( سوره نساء / آیه 42) یعنی از دری وارد شود و از در دیگر بیرون رود مگر مسجدالحرام و مسجدالنبی صلی الله علیه و آله که عبور از آنها هم برای جنب و حائض و نفساء جایز نیست.