دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 334

تن فدای خار می کرد آن بلال *** خواجه اش می زد برای گوشمال

که چرا تو یاد احمد می کنی؟! *** بنده بد منکر دین منی

می زد اندر آفتابش او به خار *** او "احد" می گفت بهر افتخار

تا که صدیق آن طرف بر می گذشت *** آن احد گفتن به گوش او برفت

بعد از آن خلوت بدیدش پند داد *** کز جهودان خفیه می دار اعتقاد

عالم السر است پنهان دار کام *** گفت کردم توبه پیشت ای همام

توبه کردن زین نمط بسیار شد *** عاقبت از توبه او بیزار شد

فاش کرد، اسپرد تن را در بلا *** کای محمد ای عدو توبه ها

ای تن من وی رگ من پر ز تو *** توبه را گنجا کجا باشد در او

توبه را زین پس زدل بیرون کنم *** از حیات خلد توبه چون کنم؟

عشق قهار است و من مقهور عشق *** چون قمر روشن شدم از نور عشق

برگ کاهم در گفت ای تند باد *** من چه دانم تا کجا خواهم فتاد؟

گر هلالم ور بلالم می دوم *** مقتدی بر آفتابت می شوم

ماه را با زفتی و زاری چکار *** در پی خورشید پوید سایه وار

عاشقان در سیل تند افتاده اند *** بر قضای عشق دل بنهاده اند

همچو سنگ آسیا اندر مدار *** روز و شب گردان و نالان بی قرار

من_اب_ع

مرتضی مطهری- جاذبه و دافعه- صفحه 76-80

کلی__د واژه ه__ا

اخلاق ارادت داستان اخلاقی بلال حبشی ابوذر غفاری پیامبر اکرم مکاتب

بیانات حضرت امیر پس از ضربت خوردن