دائره المعارف طهور: ادب و اخلاق صفحه 627

گر تو این انبان ز نان خالی کنی *** پر زگوهرهای إجلالی کنی

طفل جان از شیر شیطان باز کن *** بعد از آنش با ملک انباز کن

تا تو تاریک و ملول و تیره ای *** دانکه با دیو لعین همشیره ای

لقمه ای کان نور افزود و کمال *** آن بود آورده از کسب حلال

روغنی کاید چراغ ما کشد *** آب خوانش چون چراغی راکشد

علم و حکمت زاید از لقمۀ حلال *** عشق و رقت زاید از لقمه حلال

تو زلقمه چون حسد بینی و دام *** جهل و غفلت زاید آنرا دان حرام

هیچ گندم کاری و جو بر دهد *** دیده ای اسبی که کرۀ خر دهد

لقمه تخم است وبرش اندیشه ها *** لقمه بحر و گوهرش اندیشه ها

زاید از لقمه حلال اندر دهان *** میل خدمت عزم رفتن آن جهان

زاید از لقمۀ حلال ای مه، حضور *** دردل پاک تو و در دیده نور (دیوان مثنوی)

من_اب_ع

علامه سید محمد حسینی تهرانی- معاد شناسی 8- صفحه 209-210

کلی__د واژه ه__ا

اخلاق مولوی اعمال نتیجه اعمال تربیت

شیرینی حق برای اهل حق

آیا حق تلخ است؟

جمله معروفی بین ما است و این جمله قابل شرح و تفسیر است و ما خودمان هم همیشه می گوییم و آن این که «الحق مر» حق تلخ است، و حال آنکه معنی ندارد که حق تلخ باشد، باطل باید برای انسان تلخ باشد، چرا حق تلخ است؟ درست است که تلخی از یک نظر کیفیتی است که در آن شیء است و ذائقه ما آن را احساس می کند ولی این را هم باید توجه کرد که گاهی ذائقه انسان یک حالت انحرافی پیدا می کند که یک شیرین را تلخ احساس می کند. حق فی حد ذاته تلخ نیست ولی برای انسان تلخ می شود. باید دید چه زمانی حق برای انسان تلخ می شود؟ آن وقتی که انسان آنچنان در جناح ضد حق قرار گرفته است که حق با او ضدیت پیدا می کند یعنی وجود حق ضد وجود و هستی خودش و ضد تمنیات و آرزوها و خواسته های اوست. و الا معنی ندارد که حق تلخ باشد.