محرمات اسلام: (مجموعه ای از معارف اسلامی اعتقادی - فقهی - اخلاقی - تاریخی - اقتصادی) صفحه 174

1- جهلات، عاش رکاب عشوات، لم یعض علی العلم بضرس قاطع، یذری الروایات إذراء الریح الهشیم، لاملی ء و اللّه بإصدار ما ورد علیه، لایحسب العلم فی شی ء أنکره، و لایری أنّ من وراء ما بلغ منه مذهباً لغیره، و إن قاس شیئاً بشی ء لم یکذب رأیه، و إن أظلم علیه أمراکتتم به لما یعلم من جهل نفسه، یصرخ من جور قضائه الدماء، و تعجُّ منه المواریث، إلی اللّه أشکومن معشریعیشون جهّالاً و یموتون ضلاّلاً. (الإحتجاج - ج 1/390 الکافی ج 1/55)

2- و فیه: و روی أنّه علیه السلام قال بعد ذلک: أیّها الناس علیکم بالطاعه و المعرفه بمن لا تعتذرون بجهالته، فإنّ العلم الّذی هبط به آدم و جمیع ما فضّلت به النبیّون إلی خاتم النبیّین فی عتره نبیّکم محمّدصلی الله علیه وآله فأنّی یتاه بکم؟! بل أین تذهبون؟! یا من نسخ من أصلاب السفینه، هذه مثلها فیکم فارکبوها، فکمانجا فی هاتیک من نجا فکذلک ینجو فی هذه من دخلها، أنا رهین بذلک قسماً حقّاً، و ما أنا من المتکلّفین، و الویل لمن تخلّف ثمّ الویل لمن تخلّف، أما بلغکم ما قال فیکم نبیّکم صلی الله علیه وآله حیث یقول فی حجّه الوداع: «انّی تارکٌ فیکم الثقلین ما إن تمسّکتم بهما لن تضلّوا، کتاب اللّه و عترتی أهل بیتی و إنّهما لن یفترقاحتّی یردا علی الحوض، فانظروا کیف تخلفونی فیهما»، ألا هذا عذب فرات فاشربوا، و هذا ملحٌ أجاج فاجتنبوا. (المصدر ص 391 نهج البلاغه ج 1/154 البحار ج 2/285)

ملاقات نمایند و تا زمانی که شما به قرآن و عترت و اهل بیت من تمسّک و توسل جویید و از آنها پیروی کنید هرگز گمراه نخواهید شد پس به دقت بنگرید که بعد از من با آنها چه خواهید کرد؟»

آن گاه فرمود: «پیروی از اهل بیت پیامبرصلی الله علیه وآله رو تمسّک به قرآن همانند آب شیرین و گوارایی است پس از آن بنوشید تا نجات یابید. و جدا شدن از آنها نیز همانند آب شور و تلخ و ناگوار است و شما باید از آن دور شوید تا هلاک نگردید.»

تفسیر به رای

بدعت به معنای نوآوری در دین و یا کم کردن چیزی از آن است و تفسیر به رأی این است که کسی آیات متشابه و مجمل قرآن را که اسراری در آن ها نهفته است و جز خدا و رسول او و اوصیا و جانشینان آن حضرت اسرار و حقایق آنها را نمی دانند، با فکر ناقص خود معنا کند و آن را معنای آیه قرآن بداند. این عمل - چنان که گذشت - حرام و از گناهان بزرگ می باشد.

خداوند در قرآن می فرماید: «کسانی که در قلوب آنان انحراف از حق و میل به باطل می باشد برای فتنه انگیزی از ظاهر آیات متشابه استفاده می نمایند و به ظاهر آن ها تمسّک می جویند و تأویل آن آیات را مطابق خواسته خود معرفی می کنند، در حالی که تأویل و معنای واقعی این آیات را جز خداوند «والراسخون فی العلم» [یعنی امیرالمؤمنین و امامان بعد از او ]نمی دانند.»

-1