محرمات اسلام: (مجموعه ای از معارف اسلامی اعتقادی - فقهی - اخلاقی - تاریخی - اقتصادی) صفحه 404

1- ]و فیه عن إبن رئاب ایضاً صحیحاً عنه علیه السلام قال: لأنّکم لاترون شخصه و لایحلّ لکم ذکره بإسمه قلت: کیف نذکره؟ قال: قولوا: الحجّه من آل محمّدعلیهم السلام. و فی صحیحه الحمیری عن العمروی النائب رضی اللّه عنه... قلت: فالإسم؟ قال محرّم علیکم عن تسألوا عن ذلک و لا أقول هذا من عندی فلیس إلیّ أن أحلّل و أحرّم و لکن عنه علیه السلام فإنّ الأمر عند السلطان: أنّ أبا محمّد (یعنی العسکری علیه السلام) مضی و لم یخلف ولداً إلی أن قال: و إذا وقع الاسم وقع الطلب. (المصدر)

2- و فیه عن إبن أبی عمیر عن الکاظم علیه السلام قال... تخفی علی الناس ولادته و لاتحلّ لهم تسمیته حتّی یظهره اللّه تعالی فیملأ الأرض عدلاً و قسطاً کما ملئت جوراً و ظلماً. (المصدر ص 488)

کسی حق ندارد نام او را ببرد تا وقتی که خداوند به او اجازه قیام دهد و او پس از آن که زمین پر از ظلم و جور شده باشد عدل و قسط را در آن گسترده می کند.»

و در همان کتاب، از نایب آن حضرت محمدبن عثمان عمروی نقل شده که می گوید: نامه ای از ناحیه امام زمان علیه السلام، به دست من رسیده که من خط مبارک او را می شناسم و در آن مرقوم فرموده: «هر کس در مجلسی از مجالس نام مرا ببرد، لعنت خدا بر او باد.»

مؤلّف گوید: تفصیل این موضوع در کتاب «دوله المهدی علیه السلام» ذکر شده، مراجعه شود.

شکستن سوگند و پیمان

شکستن سوگند و پیمان (عهد) از گناهان است و برای آن کفاره و جریمه نیز تعیین شده است، ولی در حرمت خلف وعده و قرار اختلاف است؛ گرچه زشتی آن از نظر اخلاقی مسلم است بعضی خواسته اند از آیه مبارکه اول سوره صفّ استفاده کنند که تخلّف از وعده نیز جایز نیست لکن مشهور فقها تخلّف از وعده و قرار را حرام نمی دانند.

-1

-2