- پیشگفتار 1
- مقدمه 3
- فصل اول: کلیات 4
- اشاره 4
- 1. تبیین موضوع 5
- مفهوم شناسی 7
- تربیت 7
- اشاره 7
- اخلاق 8
- چیستی تربیت اخلاقی 10
- رسانه 12
- مخاطب 13
- اهمیت پژوهش 14
- کاربرد تحقیق در سازمان صدا و سیما 15
- پیشینه تحقیق 16
- اشاره 20
- اهداف پژوهش 20
- هدف اصلی 20
- پرسش اصلی تحقیق 21
- پرسش های فرعی 21
- اهداف فرعی 21
- اشاره 21
- پرسش های پژوهش 21
- پیش فرض ها و چارچوب نظری تحقیق 22
- فرضیه های پژوهش 22
- روش پژوهش 26
- اهمیت تربیت اخلاقی 27
- فصل دوم: تبیین تربیت اخلاقی 27
- اشاره 27
- اشاره 30
- اصل نتیجه گرایی 30
- اصول تربیت اخلاقی 30
- اصل تعالی عاطفی 32
- اصل تناسب تکلیف با قدرت 33
- اصل تناسب برنامه تربیتی با سطح رشد (تدریجی) 33
- اصل اعتدال 34
- اصل سهل گیری 35
- اصل نظم 35
- اصل استمرار 36
- تأکید بر آموزش و بی توجهی به مسائل تربیتی و اخلاقی در مدارس 37
- عوامل آسیب زا در تربیت اخلاقی 37
- خشونت و سخت گیری 38
- تعارض و تنوع اطلاعات رسانه ای 40
- نابرابری های اقتصادی و اجتماعی 42
- دوستان ناباب 42
- تربیت اخلاقی از منظر اسلام 43
- اشاره 45
- ویژگی های تربیت اخلاقی در اسلام 45
- استواری تربیت اخلاقی بر فرضیه های متافیزیکی 48
- استواری تربیت اخلاقی در اسلام بر بنیان های ثابت و مقدم 49
- عقلانی و شهودی بودن تربیت اخلاقی در اسلام 50
- اقتدارگرا و الگومحور بودن تربیت اخلاقی در اسلام 51
- استواری تربیت اخلاقی در اسلام بر عمل و عینیت، نه گفتمان محض 52
- تربیت به وسیله الگو 53
- ابزار تربیت از نگاه اسلام 53
- تربیت کردن با پند و اندرز 55
- تربیت کردن با کیفر 56
- تربیت با داستان سرایی 58
- تربیت کردن با عادت 60
- تربیت با پیشامدها 62
- تخلیه نیرو 63
- پر کردن اوقات فراغت 65
- وعده بهشت و جهنم 66
- فصل سوم: راهبردهای رسانه ملی در تربیت اخلاقی مخاطبان 68
- اشاره 68
- اشاره 68
- مقدمه 68
- ایجاد نگرش و شناخت اخلاقی در مخاطبان در چارچوب ابعاد چهارگانه تربیت اخلاقی 88
- انتقال ارزش های اخلاقی به مخاطبان در چارچوب ابعاد چهارگانه تربیت اخلاقی 92
- جامعه پذیری (درونی کردن ارزش های اخلاقی) در مخاطبان در راستای ابعاد چهارگانه تربیت اخلاقی 100
- مزایای شبکه های اجتماعی 104
- نتیجه گیری 108
- الف) کتاب 114
- اشاره 114
- منابع 114
- ب) نشریه 117
- ج) لاتین 122
می کردند و گاهی به شکل گروهی و گاهی به شکل فردی به نصیحت آنها می پرداختند. رفتار عملی امام رضا علیه السلام نیز نشانه انسانی کامل و نمونه است که هیچ علاقه ای به دنیا و ظواهر آن ندارند.
از آموزه های تربیتی و اخلاقی که امام جواد علیه السلام بر آن تاکید دارند، عمل همراه با شناخت است. ایشان در این باره فرمودند: «من لم یعرف الموارد اعیته المصادر؛ کسی که راه ورود به کاری را نشناسد، راه برون شدن از آن درمانده اش می کند.»(1) یعنی آشنا نبودن با کار و راهکارهای انجام آن، شخص را در دامی می افکند که بیرون آمدن از آن، بسیار دشوار خواهد بود. از دیگر دستورهای اخلاقی آن حضرت علیه السلام مدارا کردن با مردم است؛ یعنی نسبت به دیگران سختگیر نبودند و اگر خطا و اشتباه قابل بخششی انجام می دادند، آن را می پوشاندند و می بخشیدند. حضرت امام جواد علیه السلام می فرمایند: «من هجر المداراه قاربه المکروه؛ آنکه سازش و مدارا را ترک کند، ناگواری به او روی آورد.»(2) همچنین بر اساس روش تربیتی امام مجتبی علیه السلام بعد از اینکه به زمینه ها و بسترهای مناسب در تعلیم و تربیت پرداخته شد، با ایجاد ارتباط عاطفی و به کارگیری شیوه های صحیح تربیتی، به رشد و پرورش فرزندان اقدام می شود. در این شیوه مسائل اساسی و ریشه دار تربیت، عوامل و نقش آفرینان در این صحنه، شیوه های اصلاح رفتار و جلوگیری از لغزش ها، صفات و شرایط مربیان برتر، راه های مقابله با مشکلات و حل آنان، تربیت دینی، اهمیت الگو و سرمشق، موانع و آفات تربیت، اهمیت خانواده و نقش
1- بحارالانوار، ج 57، ص 463.
2- بحارالانوار، ج86، ص 143.