معرفت (دینی) در اسلام: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 38

«حب علی حسنه لا یضر معها سیئه ». (1)

دوست داشتن علی نیکی ای است که هیچ بدی ای با آن همراه نشده و زیان نمی رساند.

حال، می توان آثار محبت به خدا را با این روایت درک کرد. خداوند متعال از سر محبت و لطف و احسان در برابر شیطنت دشمنان دری زیبا به نام توبه به روی بندگانش باز کرده است و بنا ندارد آن را تا قیامت بر ایشان ببندد. (2)

توبه بهلول نبّاش

داستان بهلول نبّاش را همه شنیده اند. وقتی او به امید توبه نزد پیغمبر آمد و گفت: گناه بزرگی انجام داده ام که از آسمان و زمین بزرگ تر است و...، پیغمبر اکرم به قدری ناراحت شدند که فرمودند: برخیز و از مسجد بیرون رو که اگر آتش غضب بیاید ما را هم می سوزاند! او هم با گردن کج از مسجد بیرون رفت و سر به بیابان گذاشت. در این هنگام، جبرئیل نازل شد و به پیامبر گفت: خداوند می گوید: چرا بیرونش کردی؟ او را به بازگشت بشارت ده که من خود طبیب او هستم. (3)

1- (1)) . اوائل المقالات، شیخ مفید، ص 335؛ نیز عوالی اللئالی، احسائی، ج 4، ص 86؛ ینابیع المودۀ، قندوزی، ج 1، ص375.
2- (2)) . مناجات خمس عشر (مناجات التابئین)، صحیفه سجادیه کامله، امام زین العابدین علیه السلام، ص 222: «یا حلیم، أنت الذی فتحت لعبادک بابا إلی عفوک، وسمیته التوبۀ، وجعلت علی ذلک الباب دلیلا من وحیک لئلا یضلوا عنه، فقلت - تبارک اسمک - توبوا إلی الله توبۀ نصوحا عسی ربکم أن یکفر عنکم سیئاتکم ویدخلکم جنات تجری من تحتها الانهار، یوم لا یخزی الله النبی والذین آمنوا معه، نورهم یسعی بین أیدیهم وبأیمانهم یقولون: ربنا أتمم لنا نورنا، واغفر لنا، إنک علی کل شئ قدیر».
3- (3)) . اقتباسی است از این روایت: امالی، شیخ صدوق، ص 97: ... دخل معاذ بن جبل علی رسول الله صلی الله علیه وآله باکیا، فسلم فرد علیه السلام، ثم قال: ما یبکیک یا معاذ؟ فقال: یا رسول الله، إن بالباب شابا طری الجسد، نقی اللون، حسن الصورۀ، یبکی علی شبابه بکاء الثکلی علی ولدها یرید الدخول علیک. فقال النبی صلی الله علیه وآله: أدخل علی الشاب یا معاذ. فأدخله علیه، فسلم فرد علیه السلام، ثم قال: ما یبکیک یا شاب؟ قال: کیف لا أبکی وقد رکبت ذنوبا إن أخذنی الله عزوجل ببعضها أدخلنی نار جهنم، ولا أرانی إلا سیأخذنی بها، ولا یغفر لی أبدا. فقال رسول الله صلی الله علیه وآله: هل أشرکت بالله شیئا؟ قال: أعوذ بالله أن أشرک بربی شیئا. قال: أقتلت النفس التی حرم الله؟ قال: لا، فقال: النبی صلی الله علیه وآله: یغفر الله لک ذنوبک وإن کانت مثل الجبال الرواسی، قال الشاب: فإنها أعظم من الجبال الرواسی. فقال النبی صلی الله علیه وآله: یغفر الله لک ذنوبک وإن کانت مثل الارضین السبع وبحارها ورمالها وأشجارها وما فیها من الخلق. قال: فإنها أعظم من الارضین السبع وبحارها ورمالها وأشجارها وما فیها من الخلق. فقال النبی صلی الله علیه وآله: یغفر الله لک ذنوبک وإن کانت مثل السماوات السبع ونجومها ومثل العرش والکرسی. قال: فإنها أعظم من ذلک. قال: فنظر النبی صلی الله علیه وآله إلیه کهیئۀ الغضبان ثم قال: ویحک یا شاب، ذنوبک أعظم أم ربک. فخر الشاب لوجهه وهو یقول: سبحان ربی! ما شئ أعظم من ربی، ربی أعظم یا نبی الله من کل عظیم. فقال النبی صلی الله علیه وآله: فهل یغفر الذنب العظیم إلا الرب العظیم! قال الشاب: لا والله، یا رسول الله، ثم سکت الشاب. فقال له النبی صلی الله علیه وآله: ویحک یا شاب ألا تخبرنی بذنب واحد من ذنوبک. قال: بلی، أخبرک أنی کنت أنبش القبور سبع سنین، أخرج الاموات وأنزع الاکفان، فماتت جاریۀ من بعض بنات الانصار، فلما حملت إلی قبرها ودفنت وانصرف عنها أهلها وجن علیها اللیل، أتیت قبرها فنبشتها، ثم استخرجتها ونزعت ما کان علیها من أکفانها، وترکتها متجردۀ علی شفیر قبرها، ومضیت منصرفا، فأتانی الشیطان، فأقبل یزینها لی ... ولم أملک نفسی حتی جامعتها وترکتها مکانها، فإذا أنا بصوت من ورائی یقول: یا شاب، ویل لک من دیان یوم الدین... فما أظن أنی أشم ریح الجنۀ أبدا، فما تری لی یا رسول الله؟ فقال النبی صلی الله علیه وآله: تنح عنی یا فاسق، إنی أخاف أن أحترق بنارک، فما أقربک من النار، فما أقربک من النار! ثم لم یزل صلی الله علیه وآله یقول ویشیر إلیه، حتی أمعن من بین یدیه. ... فأنزل الله تبارک وتعالی علی نبیه صلی الله علیه وآله: «وَ الَّذِینَ إِذٰا فَعَلُوا فٰاحِشَهً » یعنی الزنا «أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ » یعنی بارتکاب ذنب أعظم من الزنا ونبش القبور وأخذ الاکفان «ذَکَرُوا اللّٰهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ » یقول: خافوا الله فعجلوا التوبۀ «وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّٰهُ » یقول عزوجل: أتاک عبدی یا محمد تائبا فطردته، فأین یذهب، وإلی من یقصد، ومن یسأل أن یغفر له ذنبا غیری؟ ...».