اخلاق خوبان صفحه 10

خواهد رسید که با نوازشِ نرم و ملایم نسیم، که برخاسته از دلِ دریاست، گشوده شود.

و بی گمان، خوش ترین نسیم نیز نسیم نیم شبی و سحرگاهان است که هر خشک را تَر و باطراوت خواهد ساخت. نسیم نیم شبان جبرئیل گشت مگر که بیخ و شاخ درختان خشک مریم گشت (1)

نسیم

حال که زیبایی و شکوه و بهای غنچه در شکفتن و باز شدن است، و باز شدن و گشودن نیز در گروِ نسیمِ بالطافت دریاست، پس نسیم، برای غنچه، بس و کافی و مغتنم است. و چیزی گرانمایه تر و عزیزتر از آن نیست.

احوال آدمی

و البته، غفلت از این حقیقت، شایسته نیست که حکایت غنچه، و ماجرای گل، در حقیقت، روایت احوال آدمی است.

یعنی آدمی نیز دارای دو فصل و دو مرحله است:

یکی؛ مرحله غنچگی که همان حالت نقص و نارسایی است. و دیگری؛ مرحله کمال و جمالِ مطلوب یافتن، که چیزی مانند گل شدن است.

آنچه از غنچه وجود آدمی گل می سازد، امکانات و مقامات و منزلت های ظاهری و دنیایی نیست، زیرا که اینهمه بسان گشودن غنچه با دست است، که مایه زشتی و ناموزونی خواهد بود، بلکه، این غنچه نیز تنها به همت نسیم است که به مرتبت گل شدن نیل می یابد.

نسیمی کز بنِ آن کاکل آیُو (2)