اخلاق خوبان صفحه 123

نوجوانی را چو بینم بی ادب

البته اینکه ادب چیست و به چه معناست باید از زبان مولانا علی علیه السلام شنید، که می فرماید: ادب آنست که آدمی قدر و اندازه خود را فهم کند، و از شأن و حریم و حدود خود، پا را فراتر نگذارد.

و اهل دل فرموده اند کسی که از چنین ادبی برخوردار باشد مستحق و سزاوار رحمت خداوند است.

زیرا به کمال شایسته خود رسیده است. همچنانکه علی علیه السلام فرمود:

«الاَدَبُ کَمالُ الرَجُل» (1)

بنابراین، کسی که محروم از ادب باشد ناقص است.

و پیامبر به ابوذر فرمود:

«النٰاقِصُ مَلْعُون»

کسی که کم دارد، و در رفع آن نمی کوشد ملعون است.

از این رو اگر کسی تواضع نداشت، و یا از هر خصلت شایسته دیگر محروم بود، ناقص است، و نیز ملعون و منفور حق.

بر اساس کلام گهربار امام، اگر کسی آنگونه نماید که نیست، مثلاً خود را به گونه ای وانماید که دیگران وی را اهل معنی و اهل معرفت دانند و حال آنکه اینگونه نیست، او ادب را از دست داده است. در حالی که ادب بهاء و میزان ارزش انسان است. و انسان ها، به میزان ادب ارزش و حرمت می یابند.

«یٰا مُومِن! انَّ هٰذَا العِلْمَ وَ الاَدَبَ ثَمَنُ نَفِسِک»