اخلاق خوبان صفحه 147

و هارون با شنیدن این سخن، با حیرت و اعجاب تمام، کنجکاوانه، نام ها را قرائت کرد، ولی نام خود را در میان نام ها ندید. از این رو پرسید: اگر تنها نام عاقلان بر این صفحه آمده است پس نام من کجاست؟ بهلول تبسمی نموده و گفت: هارون! چرا نام تو؟ مگر نه آنکه تو سرسلسله دیوانگان این دیار هستی؟ و افزود: هارو! در نگاه تو دیوانه کیست؟ آیا کسی که بیشتر را فروشد و اندک را تمنا نماید دیوانه نیست؟ گفت: هست. و بهلول گفت: پس تو از همگان دیوانه تری زیرا آخرت را فروگذاشته، و دنیا را برداشته ای.

ای هارون! آخرت دریاست و دنیا قطره ای بیش نیست، و این قطره را دادند تا چشیده و مشتاق دریا شوی، و از آن، دریا را فهم کنی، ولی تو آن را برداشته و خویش را خرج آن ساختی، و همواره بیم آن داری که از دست نشود. درست همچون موری که می تواند با دیدن دانه ای خرمن آن را فهم کند و آن را پی جور شود، ولی به همان دانه بسنده می کند و راهی لانه خود می شود، و پیوسته در هراس باختن آن خواهد بود. چون کنار کودکی پر از سفال کاو بر آن لرزان بود چون رب مال (1)

سلیمان

باری، دنیا و تخت و بخت آن جز برای سلیمان و آنان که سلیمانی می اندیشند مایه تباهی و هلاک است زیراکه اسیر می شوند و آب وجود خود را به پای آن فرو می کنند.

از این رو سلیمان از خداوند می خواست که دولت را تنها از آن وی سازد، زیراکه جلوه ههای آن را می دید، و نیز ضعف و زبونی و ناتوانی بیشتر مردم را، و می دانست که با دیدن آن جلوه های پر جبروت، خود را باخته و هدر می دهند.