اخلاق خوبان صفحه 155

سر بدی پیوسته خود را دُم مکن پا و دست و ریش و سبلت گم مکن (1)

شاهبار سپید

و به شهادت کتاب خدا هر چیز جز خداوند برای انسان فروتر است، و انسان اگر خود را هزینه هر چیزی جز خداوند نماید به شاهبازی سپید و بی مانند می ماند که در گوشه ای غُنوده و موشی را شکار کرده و از آن دلشاد است. باز اگر باشد سپید و بی نظیر چونکه صیدش موش باشد شد حقیر (2)

طهارت از حقارت

و این حقارت و کوچکی و پستی تنها در صورتی از دامان انسان دور می شود که خود را خرج و هزینه بالاتر از خود کند، و آن همانان خداوند است.

باری، برای آدمی جز این شایسته نیست که از وجود خویش گُلی ساخته و آن را به خداوند هَدِیَّت داشته، و گلزار مواهب او را نصیب برد. هین بده ای قطه خود را بی نَدَم