اخلاق خوبان صفحه 176

آینه دل صاف باید تا در او واشناسی صورت زشت از نکو (1)

مرگ دل

باری، شناخت زشتی و زیبایی در توان قلب تیره و تار که قلبی بیمار است، نخواهد بود.

و این بیماری اگر علاج و مداوا نشود پیوسته پیش رفته و مایه مرگ و مردن دل خواهد شد.

«الٰهِی الْبَسَتْنِی الخَطٰایٰا ثَوبَ مَذَلَّتِی وَ جَلَّلْنِی التَبٰاعُدُ مِنْکَ لِبٰاسَ مَسْکَنَتِی وَ امٰاتَ قَلبِی عَظِیمُ جِنٰایَتِی» (2)

ندامت

و آنچه دل را از مرگ و مردگی نجات می بخشد جز باران اشک ندامت و توبه و انابه چیزی دیگر نخواهد بود. البته انابه و توبه ای که از سر صدق و حقیقت باشد. و از همین رو امام سجاد علیه السلام می فرمود:

«فَاَحْیِیه بِتَوبَءٍ مِنٌک»

خدایا، دل مرده را با توبه زنده کن.

انتشار نور

و اگر دل مرده زنده شود، همچون زنده شدن خاک و گیاهان، چه ثمراتی که به بار می آورد.

و ثمرات دل، نشر و انتشار نور است.

و این نور به صورت خدمت جلوه گر خواهد شد.

کسی، مولانا علی علیه السلام را در ظهر سوزان و گرمای کشنده عراق: در کوچه پس کوچه های کوفه دید، پرسید: این وقت از روز که همگان در کار استراحتند،