آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 113

رختخواب پیغمبر صلی الله علیه و آله خوابیده بود:

خداوند در حق او می فرماید:

« وَ مِنَ النّٰاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغٰاءَ مَرْضٰاتِ اللّٰهِ وَ اللّٰهُ رَؤُفٌ بِالْعِبٰادِ» (1)

ای ملائکه ! علی علیه السلام جای پیغمبر صلی الله علیه و آله خوابیده است،نمی خواهد که قهرمان خود کند،نمی خواهد فردا در شهر مکه بگوید:من دیشب می دانستم که چهل مرد شجاع می خواهند به پیغمبر صلی الله علیه و آله حمله کنند،من در سن بیست سالگی،از چهل پهلوان نترسیدم.یا نمی خواهد تا آخر عمرش به پیغمبر صلی الله علیه و آله حتی بگوید:من بودم که یک شب در جای شما خوابیدم و شما به سلامت عبور کردید.

بلکه «اِبْتِغٰاءَ مَرْضٰاتِ اللّٰهِ بوده است.

امام حسین علیه السلام مایه افتخار حق

عارفان می گویند:زمان خلقت آدم علیه السلام ملائکه به پروردگار گفتند:

« أَ تَجْعَلُ فِیهٰا مَنْ یُفْسِدُ فِیهٰا وَ یَسْفِکُ الدِّمٰاءَ» (2)

بعد خدا هم آنها را آرام کرد،فرمود:اعتراضی به این آفرینش نداشته باشید.

« إِنِّی أَعْلَمُ مٰا لاٰ تَعْلَمُونَ» من چیزی می دانم،که شما نمی دانید.بعد هم ملائکه در فکر فرو رفتند؛خدا چه می داند که ما نمی دانیم ؟ این دانایی او چیست ؟

امام حسین علیه السلام تا زمانی که کنار هفتاد و یک بدن قطعه قطعه و گریه هشتاد و چهار زن و بچه،صورتش را روی خاک گذاشت و گفت:

«الٰهی رِضاً بِرِضٰاکَ» آنگاه به ملائکه گفت: «إِنِّی أَعْلَمُ مٰا لاٰ تَعْلَمُونَ» منظورم از خلقت انسان مانند حسین علیه السلام بود.