- سخن ناشر 1
- اشاره 2
- تعظیم ماه رمضان،نشانه تقوا 3
- احترام امام حسین علیه السلام به شعایر 3
- ارزش معنوی حج 4
- احترام به ماه مبارک رمضان 4
- شهر اللّه 5
- تقویت آخرتی اعمال 6
- تقوا در سایه اتصال معنوی به ماه رمضان 6
- تفاوت روزه با سایر اعمال 7
- تفضّل و کرامت خدا در ماه رمضان 8
- فراوانی ثواب در ماه رمضان 8
- موج دریای رحمت پروردگار 9
- محو گناهان به برکت ماه رمضان 10
- چهره گناه برای محتضر 11
- عناصر ظهور و رشد استعدادها 14
- اشاره 14
- نقش عناصر در شکوفایی فطرت 15
- 1-استعداد امیر عبدالله خلجستانی 16
- 3-شکوفایی استعداد«فضیل» 17
- 2-استعداد چوپان بیست ساله 17
- اشاره 17
- حادثه و بیداری فطرت 19
- 4-بهمنیار شدن شاگرد آهنگری 19
- 5-استعداد شعر در فرخی سیستانی 20
- 6-استعداد ابن حسام 21
- 7-عبدالواسع جبلی و بروز استعداد سرایندگی 21
- 9-از شاگردی آشپزخانه تا امیرکبیر شدن 22
- 8-میرزا احمد شهاب و استعداد شعری او 22
- 10-پرورش استعداد مولوی توسط شمس 22
- نقش عنصر زمان در انسان سازی 23
- رسیدن به لقاء الله با روزه 24
- اشاره 26
- 3 حقیقت برکت و مبارک 26
- ماه رمضان،ماه برکت 26
- موارد استعمال معنای«برکت»در قرآن 27
- 1-برکت در عالم طبیعت 27
- 3-برکات مکه در قرآن 28
- 2-اهل بهشت،غرق در برکات 28
- الف-وجود رسول اکرم صلی الله علیه و آله 28
- ب-امیرالمؤمنین علیه السلام 29
- ج-قرآن و حضرت زهرا علیها السلام 30
- برکات قرآن کریم از زبان قرآن 30
- فساد روابط آزاد مرد و زن در جوامع 31
- «عبد اللّه»،از دامن پاک مریم 31
- عوامل نزول برکات بر انسان 32
- ماه مبارک رمضان،ماه برکت 33
- برکت تقوا در سایه روزه ماه رمضان 34
- ارزش ایمان 35
- تقوا،مهمتر از تمام فضائل 36
- توصیه پیامبر صلی الله علیه و آله به مؤمنان 36
- 4 ماه توبه و انابه 38
- اشاره 38
- هم صفاتی روزه با خدا 39
- خوشحالی روزه دار 39
- محو سیئات با اقامه نماز 40
- روزه سپر و امانِ روزه دار 40
- روزه،قائم مقام پروردگار 41
- برتری روزه بر نماز 41
- ماه رمضان،ماه توبه 42
- انابه کنندگان،از منظر قرآن 43
- صبر ابوذر در ربذه 44
- اهمیت اقامه نماز 44
- پاداش اخلاص ابراهیم علیه السلام 45
- برخورد حضرت شعیب علیه السلام با قوم خویش 46
- تقاضای ربیعه از رسول خدا صلی الله علیه و آله 47
- 1-معرفت و نفوذ آن در باطن 51
- مراحل توبه 51
- اشاره 51
- اشاره 51
- چهره ظاهری و واقعی گناه 52
- 3-فعل و عمل در توبه 53
- 2-حال قلبی در توبه 53
- توبه شایسته پذیرش خدا 54
- وجوب فوری توبه 55
- توبه،راه فلاح و رستگاری 56
- برداشت وجوب توبه از قرآن 56
- دعای پیامبر صلی الله علیه و آله و مؤمنین در روز قیامت 57
- طلب عفو به واسطه پیامبر صلی الله علیه و آله و مؤمنان 58
- خسارت های گناه از لسان امام سجاد علیه السلام 61
- 1-خوار شدن انسان در پیشگاه خدا 61
- اشاره 61
- 2-دور شدن از خدا 62
- 3-قساوت قلب 63
- کمک به ظلم،از گناهان باطن 64
- ارزش توبه در باطن انسان 64
- حکایت صفوان بن مهران 65
- لقمه حرام،سرآغاز انحراف 66
- مرگ باطن،بلای حقیقی 68
- تقسیم بندی افراد از منظر امام صادق علیه السلام 69
- دستور خدا به«مصعب بن عمیر»بر ترک صله رحم 70
- برقراری صله رحم،به شرط حفظ دین 70
- خطر بی دینی 71
- تشبیهی برای توبه 73
- اشاره 73
- شرایط توبه از زبان امیرالمؤمنین علیه السلام 74
- اشاره 74
- اشاره 75
- 1- پشیمانی از گذشته 75
- پشیمانی در توبه،محصول تفکّر 75
- ادب در برابر پروردگار 76
- اهل حق و مواظبت از خود 77
- 3-ادای حق الناس 78
- تفاوت مشرک و متظاهر به دین 78
- اشاره 78
- 4-قضا کردن واجبات 79
- 6-تحمل رنج عبادت 80
- اشاره 82
- فرار از گناه،راه وجوب بهشت 83
- بهشت،پاداش ترک گناه 84
- خسارت معاوضه دنیا با آخرت 85
- بسته بودن چشم و گوش 86
- ویژگی های همنشین 86
- بهره گیری از فرزانگان 87
- خصلتهای بهشتی شدن 88
- 2-دوری از هوی 88
- 1-پرهیز از دنیاپرستی 88
- 3-دوری از شکم پرستی 88
- 4-پرهیز از شهوات حرام 89
- 1-عفت 89
- خصلتهای زنان بهشتی 89
- 2-اطاعت از شوهر 90
- 3-مراقبت در نماز 91
- 4-روزه واجب ماه رمضان 91
- اشاره 93
- حکایت حضرت سلیمان علیه السلام و پادشاه مملکت سبا 94
- دعوت به یکتاپرستی،هدف حضرت سلیمان علیه السلام 95
- عدالت در اوج قدرت 96
- خیر ذاتی در پروردگار 98
- اخلاص مرحوم میرزا علی شیرازی 99
- ریشه های فساد دانه عمل 100
- ریاکاری در دل مردم 101
- محصول دنیا 101
- دانه توبه 102
- پاداش رحمان و رحیم 104
- اشاره 104
- خروج ظالم از مُلک خدا 107
- 1-عبادت 108
- محسنین،لایق ملک الهی 108
- سه حقیقت در محسنین: 108
- 3-دقت در عمل 109
- 2-خدمت به خلق 109
- ضمانت اجر محسنین 110
- حق الناس در قیامت 110
- قدرشناسی خداوند 111
- امیرالمؤمنین علیه السلام فخر فرشتگان 112
- امام حسین علیه السلام مایه افتخار حق 113
- اندکی انسان ها در قیاس با جانداران 117
- اشاره 117
- تفکّر انسان«عزیز الوجود» 118
- باقی ماندگان بر سبیل پیامبر صلی الله علیه و آله 119
- شناخت مراتب«عزیزالوجود» 120
- عارفان در سایه رحمت پروردگار 121
- دیدگاه الهی عارفان 122
- اولیای خدا و رسولان،عزیز الوجود جهان آفرینش 122
- ضمانت بهشت 123
- پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله عزیز الوجود رسل 123
- امکان پیروی از اهل بیت علیهم السلام در هر زمان 124
- اشاره 129
- رشد معنوی آیت الله العظمی بروجردی 129
- نعمت پدر و مادر 130
- تکلیف سنگین زبان 131
- علم پروردگار به همه امور 132
- رزق و روزی خداوند 134
- شرط قبولیِ توبه گمراه کنندگان 134
- حضور در محکمه الهی 136
- امام علی علیه السلام باب نجات 137
- پرسش پروردگار 137
- اشاره 140
- نزول تدریجی قرآن 141
- مفهوم شش روز در خلقت زمین و آسمان ها 141
- وعده حتمی خدا بر عذاب مجرمان 142
- منطق زینب کبری علیها السلام 142
- مهلت خدا به مجرمان 143
- دستور قرآن به ترک مداهنه با کفار و مشرکان 144
- بردباری پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله 144
- صبر در نتایج اعمال 145
- تأخیر استجابت دعا 146
- بوسیدن پول به هنگام انفاق 147
- کوشش مثبت و منفی در قرآن 147
- توبه در ماه رمضان 148
- اشاره 150
- روزه خواری رئیس شهربانیِ هارون الرشید 151
- آلوده آگاه،مورد غضب و لعن خدا 152
- آگاهی آلودگان به آلودگی عمل خویش 153
- اتمام حجت بالغه پروردگار 154
- بخشش گناهانِ آلوده جاهل 155
- سند خدا بر بخشش گناهکار جاهل 156
- آلودگی باطنی نسبت به مال 157
- محاجه خدا با وارثان آگاه بر آلودگی مالی 157
- راه نزول عنایات و برکات،توسط خدا 158
- عذاب دنیایی و آخرتی ناپاکان آگاه 159
- نتیجه بخل در مال 161
- اشاره 163
- شاکر و کافر در قرآن 164
- معنای«شکر»بر نعمات الهی 164
- ارزش قرآن از منظر امام باقر علیه السلام 165
- کفران نعمت ها 166
- اشاره 167
- تشبیه عمل انسان به پنج حقیقت 167
- 1-تشبیه به جمادات 167
- شجره طیبه و خبیثه در قرآن 168
- 2-تشبیه به نبات 168
- اشاره 170
- 3-تشبیه به حیوان 170
- 4-تشبیه انسان های منحرف و مجرم به شیطان 171
- تشبیه مؤمن به زنبور عسل و کافر به چارپا 171
- 5-تشبیه انسان های مؤمن به فرشتگان 172
- دروازه های ورود و خروج حیات 175
- اشاره 175
- یاری گر ورود و خروج از دروازه صدق 175
- همسویی پیامبر صلی الله علیه و آله با طبیعت 177
- با علل و اسباب در امور حیات 178
- عدم تنافی توحید با استعانت از علل و اسباب 179
- عظمت علی علیه السلام برای ورود به دنیا 180
- حج و اهمیت ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام 181
- دستور خدا به ابراهیم علیه السلام بعد از بنای کعبه 181
- جواب فاطمه بنت اسد علیها السلام در امامت 183
- عهد امامت در نسل پاک ابراهیم علیه السلام 183
- ورود صدق امیرالمؤمنین علیه السلام 184
- امیرالمؤمنین علیه السلام و خروج صدق از حیات 185
- اشاره 188
- روایتی از جابر جعفی در ذاکر بودن علی علیه السلام 188
- مفهوم ذاکر بودن امیرالمؤمنین علیه السلام 189
- گستردگی فکر و تفکّر علی علیه السلام 191
- ارزش اعمال علی علیه السلام در قیاس با انس و جنّ 191
- گوشه ای از عمق فکر علی علیه السلام 192
- هدف خلقت از زبان امام علی علیه السلام 193
- آبروی علی علیه السلام نزد خدا و بندگان 194
- روایت حکاکی انگشتر پیامبر صلی الله علیه و آله 195
- اتصال همه موجودات به نبوت 196
- آخرین لحظات عمر علی علیه السلام و دیدن پیامبر صلی الله علیه و آله در خواب 197
- محشر و آبروداری اهل بیت علیهم السلام 197
- حکمت از نظر قرآن 200
- اشاره 200
- حکمت و فلسفه شرق و غرب 201
- حکمت لقمان،حکمت الهی 202
- اخلاص امیرالمؤمنین علیه السلام در مبارزه با عمرو بن عبدود 204
- ارزش اخلاص علی علیه السلام در جنگ خندق 205
- اخلاص،ارزش دهنده عمل علی علیه السلام 205
- نتیجه تکبر و غرور 206
- اهتمام ائمه علیهم السلام به احیای شب بیست و سوم ماه رمضان 207
- رسیدن به چشمه های حکمت،به شرط اخلاص 208
- لقمان و راههای رسیدن به حکمت 208
- شب احیا و زیارت ابا عبدالله الحسین علیه السلام 210
- اشاره 212
- طبقات بهشت و جهنم بر اساس عمل در دنیا 212
- رجوع به اهل فن در مشکلات 213
- تفاوت ظرفیت وجودی افراد 213
- قیامت و جایگاه انسان ها 214
- موسی علیه السلام و شخص فقیر بی ظرفیت 215
- به نتیجه رسیدن تلاش های مثبت در دنیا و آخرت 216
- رؤیای صادقه امام رحمه الله در مورد کتاب«قبسات» 217
- نصیحت لقمان به فرزند خویش 218
- ادامه دستورالعمل شیخ بهایی 218
- چهار عمل برای ورود به بهشت 219
- 1-ایمان 219
- 2-سبک کردن بار خود،برای راحتی حساب قیامت 220
- 4-تحصیل اخلاق 221
- مطهرون،یابندگان باطن قرآن 223
- اشاره 223
- اشاره 224
- 1-ایمان به خدا 224
- تجارت های انسان با خدا 224
- قتل اصحاب اخدود به خاطر ایمان به خدا 224
- 2-ایمان به رسول خدا صلی الله علیه و آله 225
- 3-مصرف مال در راه رضای خدا 225
- حکایتی از بلای پول 226
- ندادن خمس،و لعن خدا و ائمه علیهم السلام 227
- خمس دادن عجیب یک تاجر 227
- مقام پرستی،مانعی برای ورود به بهشت 229
- گناه پوشی،اخلاق انبیا و ائمه علیهم السلام 230
- فوز عظیم پروردگار در انتظار اهل بهشت 230
- رضوان اکبر پروردگار،هدیه ای غیر از بهشت 231
- گفتار خدا با حضرت داود علیه السلام 231
- سیر عشق و عاشق 232
- یاد خدا،مختص یاد کنندگان او 235
- دعای پیامبر صلی الله علیه و آله از زبان ام سلمه 235
- اشاره 238
- رسیدن به نتایج نماز با تحقق شرایط 239
- ائمه علیهم السلام،آگاه به تمامی ادیان 240
- اعراض از نماز موجب ارتکاب منکرات 240
- مهرورزی و محبت حقیقی 241
- مناظره امام رضا علیه السلام نشانگر علم امامت 241
- دستور دین به تراحم بین مردم 242
- جریان مسیح علیه السلام و رفع سوء ظن 243
- بطلان شنیده های بدون تحقیق و تبیّن 243
- دستور قرآن به تحقیق در مورد شنیده ها 244
- اثر بد دروغ و شایعه سازی 245
- بی ارزشی دنیا در مقابل دل شکستن 245
- اشاره 246
- لزوم اهتمام به تراحم بین یکدیگر 246
- مهرورزی خدا با بندگان در قیامت 246
- 1-مقام اصلاح گران بین مردم 247
- 2-صاحبان قلب پاک 248
- 3-مقام متواضعینِ در دنیا 248
محض این که از دنیا رفتند،برجستگان واقعی دوازده نفر بودند. (1)یا وقتی ظهور امام عصر علیه السلام میسر می شود،از میلیاردها انسانِ تنها،سیصد و سیزده نفر همراه و یار حضرت هستند. (2)بنابراین وقتی قرآن می فرماید: «وَ أَکْثَرُهُمْ لاٰ یَعْقِلُونَ» (3)این یک واقعیت است.پس مؤمن واقعی به قرآن،چه کسانی هستند ؟ «إِنَّمٰا یَتَذَکَّرُ أُولُوا الْأَلْبٰابِ» که تعدادشان اندک است.آنها را قرآن این گونه معرفی می کند:
«فَبَشِّرْ عِبٰادِ اَلَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولٰئِکَ الَّذِینَ هَدٰاهُمُ اللّٰهُ وَ أُولٰئِکَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبٰابِ» (4)
و خدا می فرماید: «وَ قَلِیلٌ مِنْ عِبٰادِیَ الشَّکُورُ» (5)در چه زمانی قلیل و اندک هستند ؟ یعنی همیشه و در هر زمان کم هستند.
عباد شکور کسانی هستند که نعمت خدا را در گناه نمی برند و حتی یک نعمت خدا را از بندگی خدا جدا نمی کنند.
شناخت مراتب«عزیزالوجود»
در میان انسان ها،عاقلان «عزیز الوجود» هستند و در میان عاقلان،مسلمانان عزیز الوجود می باشند.مسلمان چه کسی است ؟
پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله برای شناخت مسلمان،معیاری بیان کرده اند،که:
«اَلْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ المُسْلِمُونَ مِنْ لِسانِهِ وَ یَدِهِ» (6)مسلمان کسی است که تمام مردم مسلمان،از شرّ زبان و دست او در امان باشند.چند نفر از مسلمان ها این طور هستند ؟
در میان عاقلان،مسلمانانِ به این معنا، «عزیز الوجود» هستند،یعنی بسیار کمیاب هستند.و در میان مسلمانان،مؤمنان «عزیز الوجود» هستند،یعنی آنهایی که به حقیقت،به اهل بیت علیهم السلام اقتدا می کنند،که از آنها به مؤمن تعبیر شده است،
1- (1)) - بحارالانوار:189/28،باب 4،حدیث 2؛«أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَال:َ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ جُعِلْتُ فِدَاکَ هَلْ کَانَ أَحَدٌ فِی أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله أَنْکَرَ عَلَی أَبِی بَکْرٍ فِعْلَهُ وَ جُلُوسَهُ مَجْلِسَ رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَ نَعَمْ کَانَ الَّذِی أَنْکَرَ عَلَی أَبِی بَکْرٍ اثْنَیْ عَشَرَ رَجُلًا مِنَ الْمُهَاجِرِینَ خَالِدُ بْنُ سَعِیدِ بْنِ الْعَاصِ وَ کَانَ مِنْ بَنِی أُمَیَّهَ وَ سَلْمَانُ الْفَارِسِیُّ وَ أَبُو ذَرٍّ الْغِفَارِیُّ وَ الْمِقْدَادُ بْنُ الْأَسْوَدِ وَ عَمَّارُ بْنُ یَاسِرٍ وَ بُرَیْدَهُ الْأَسْلَمِیُّ وَ مِنَ الْأَنْصَارِ أَبُو الْهَیْثَمِ بْنُ التَّیِّهَانِ وَ سَهْلٌ وَ عُثْمَانُ ابْنَا حُنَیْفٍ وَ خُزَیْمَهُ بْنُ ثَابِتٍ ذُو الشَّهَادَتَیْنِ وَ أُبَیُّ بْنُ کَعْبٍ وَ أَبُو أَیُّوبَ الْأَنْصَاری ِ...».
2- (2)) - بحار الأنوار:307/52،باب 26،حدیث 81؛«أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ إِلَی أَنْ قَالَ یَقُولُ الْقَائِمُ علیه السلام لِأَصْحَابِهِ یَا قَوْمِ إِنَّ أَهْلَ مَکَّهَ لَایُرِیدُونَنِی وَ لَکِنِّی مُرْسِلٌ إِلَیْهِمْ لِأَحْتَجَّ عَلَیْهِمْ بِمَا یَنْبَغِی لِمِثْلِی أَنْ یَحْتَجَّ عَلَیْهِمْ فَیَدْعُو رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِهِ فَیَقُولُ لَهُ امْضِ إِلَی أَهْلِ مَکَّهَ فَقُلْ یَا أَهْلَ مَکَّهَ أَنَا رَسُولُ فُلَانٍ إِلَیْکُمْ وَ هُوَ یَقُولُ لَکُمْ إِنَّا أَهْلُ بَیْتِ الرَّحْمَهِ وَ مَعْدِنُ الرِّسَالَهِ وَ الْخِلَافَهِ وَ نَحْنُ ذُرِّیَّهُ مُحَمَّدٍ وَ سُلَالَهُ النَّبِیِّینَ وَ إِنَّا قَدْ ظُلِمْنَا وَ اضْطُهِدْنَا وَ قُهِرْنَا وَ ابْتُزَّ مِنَّا حَقُّنَا مُنْذُ قُبِضَ نَبِیُّنَا إِلَی یَوْمِنَا هَذَا فَنَحْنُ نَسْتَنْصِرُکُمْ فَانْصُرُونَا فَإِذَا تَکَلَّمَ هَذَا الْفَتَی بِهَذَا الْکَلَامِ أَتَوْا إِلَیْهِ فَذَبَحُوهُ بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ وَ هِیَ النَّفْسُ الزَّکِیَّهُ فَإِذَا بَلَغَ ذَلِکَ الْإِمَامَ قَالَ لِأَصْحَابِهِ أَلَا أَخْبَرْتُکُمْ أَنَّ أَهْلَ مَکَّهَ لَایُرِیدُونَنَا فَلَا یَدْعُونَهُ حَتَّی یَخْرُجَ فَیَهْبِطُ مِنْ عَقَبَهِ طُوًی فِی ثَلَاثِمِائَهٍ وَ ثَلَاثَهَ عَشَرَ رَجُلًا عِدَّهِ أَهْلِ بَدْرٍ حَتَّی یَأْتِیَ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ فَیُصَلِّی فِیهِ عِنْدَ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ أَرْبَعَ رَکَعَاتٍ وَ یُسْنِدُ ظَهْرَهُ إِلَی الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ ثُمَّ یَحْمَدُ اللَّهَ وَ یُثْنِی عَلَیْهِ وَ یَذْکُرُ النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله وَ یُصَلِّی عَلَیْهِ وَ یَتَکَلَّمُ بِکَلَامٍ لَمْ یَتَکَلَّمْ بِهِ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ فَیَکُونُ أَوَّلُ مَنْ یَضْرِبُ عَلَی یَدِهِ وَ یُبَایِعُهُ جَبْرَئِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ یَقُومُ مَعَهُمَا رَسُولُ اللَّهِ وَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ فَیَدْفَعَانِ إِلَیْهِ کِتَاباً جَدِیداً هُوَ عَلَی الْعَرَبِ شَدِیدٌ بِخَاتَمٍ رَطْبٍ فَیَقُولُونَ لَهُ اعْمَلْ بِمَا فِیهِ وَ یُبَایِعُهُ الثَّلَاثُمِائَهِ وَ قَلِیلٌ مِنْ أَهْلِ مَکَّهَ ثُمَّ یَخْرُجُ مِنْ مَکَّهَ حَتَّی یَکُونَ فِی مِثْلِ الْحَلْقَهِ قُلْتُ وَ مَا الْحَلْقَهُ قَالَ عَشَرَهُ آلَافِ رَجُلٍ جَبْرَئِیلُ عَنْ یَمِینِهِ وَ مِیکَائِیلُ عَنْ شِمَالِهِ ثُمَّ یَهُزُّ الرَّایَهَ الْجَلِیَّهَ وَ یَنْشُرُهَا وَ هِیَ رَایَهُ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله السَّحَابَهُ وَ دِرْعُ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله السَّابِغَهُ وَ یَتَقَلَّدُ بِسَیْفِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله ذِی الْفَقَارِ وَ فِی خَبَرٍ آخَرَ مَا مِنْ بَلْدَهٍ إِلَّا یَخْرُجُ مَعَهُ مِنْهُمْ طَائِفَهٌ إِلَّا أَهْلَ الْبَصْرَهِ فَإِنَّهُ لَایَخْرُجُ مَعَهُ مِنْهَا أَحَدٌ». بحار الأنوار:323/52،باب 27،حدیث 33؛«أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَأَلَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْکُوفَهِ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام کَمْ یَخْرُجُ مَعَ الْقَائِمِ علیه السلام فَإِنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّهُ یَخْرُجُ مَعَهُ مِثْلُ عِدَّهِ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثُمِائَهٍ وَ ثَلَاثَهَ عَشَرَ رَجُلًا قَالَ مَا یَخْرُجُ إِلَّا فِی أُولِی قُوَّهٍ وَ مَا یَکُونُ أُولُو الْقُوَّهِ أَقَلَّ مِنْ عَشَرَهِ آلَافٍ».
3- (3)) - مائده(5):103؛ و بیشترشان اندیشه نمی کنند.
4- (4)) - زمر(39):18؛ آنان که سخن را می شنوند و از بهترینش پیروی می کنند،اینانند کسانی که خدا هدایتشان کرده،و اینان همان خردمندانند.
5- (5)) - سبأ(34):13؛ و از بندگانم اندکی سپاس گزارند.
6- (6)) - بحار الأنوار:302/64،باب 14،حدیث 31؛«أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله أَ لَاأُنَبِّئُکُمْ بِالْمُؤْمِنِ الْمُؤْمِنُ مَنِ ائْتَمَنَهُ الْمُؤْمِنُونَ عَلَی أَمْوَالِهِمْ وَ أُمُورِهِمْ وَ الْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ یَدِهِ وَ الْمُهَاجِرُ مَنْ هَجَرَ السَّیِّئَاتِ فَتَرَکَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ) بحارالأنوار:60/64 باب اخبار حدیث 3(جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله أَ لَاأُنَبِّئُکُمْ لِمَ سُمِّیَ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً لِإِیمَانِهِ النَّاسَ عَلَی أَنْفُسِهِمْ وَ أَمْوَالِهِمْ أَ لَاأُنَبِّئُکُمْ مَنِ الْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ النَّاسُ مِنْ یَدِهِ وَ لِسَانِهِ». کافی:234/2،حدیث 12؛«قَالَ أَبُو جَعْفَر علیه السلام:یَا سُلَیْمَانُ أَ تَدْرِی مَنِ الْمُسْلِمُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَنْتَ أَعْلَمُ قَالَ الْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ یَدِهِ ثُمَّ قَالَ وَ تَدْرِی مَنِ الْمُؤْمِنُ قَالَ قُلْتُ أَنْتَ أَعْلَمُ قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ مَنِ ائْتَمَنَهُ الْمُسْلِمُونَ عَلَی أَمْوَالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ وَ الْمُسْلِمُ حَرَامٌ عَلَی الْمُسْلِمِ أَنْ یَظْلِمَهُ أَوْ یَخْذُلَهُ أَوْ یَدْفَعَهُ دَفْعَهً تُعَنِّتُه».