آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 121

ولی همین مؤمنان،بسیار کمیاب و«عزیزالوجود»هستند.

و در میان گروه مؤمنان،عابدان «عزیز الوجود» هستند،یعنی آنهایی که در واقع اهل بندگی هستند؛افراط و تفریط ندارند،یعنی در همه موارد؛در شکم،شهوت، اقتصاد و اداره خانواده،بنده هستند.

و در میان عابدان،عالمان «عزیز الوجود» هستند،یعنی آنهایی که دین شناس هستند،نه آنهایی که دین را با معیارهای شخصی ارزیابی و تحلیل می کنند،بلکه به فرموده امام صادق علیه السلام:فقهای در دین،عالمان ربانی هستند.

سی سال،چهل سال نزد استادان زانو زده اند و چندین رشته علم را در کنار قرآن مجید آموختند.

و در میان عالمان،زاهدان «عزیز الوجود» هستند،یعنی عالمانی که میل به دنیا و تجمّلات ندارند،بلکه اهل زهد،قناعت،بی رغبتی به زر و زیور و زینت دنیا هستند.

زاهد که درم گرفت و دینار زاهدتر از او کسی بدست آر (1)

عارفان در سایه رحمت پروردگار

عالمانِ زاهد،شأن هم دارند،اما شأنشان را صرف یاری و هدایت عباد خدا می کنند.عمری را به دلسوزی نسبت به بندگان پروردگار مهربان عالم سپری می کنند.

و در میان زاهدان،عارفان «عزیز الوجود» هستند،یعنی آنهایی که خدا را در دل حس کرده اند و در یک مقامی برتر از زهد،به نام مقام عرفان قرار دارند.مقام عرفان به چه معنا است ؟ زاهد،محور زندگی اش زهد است و بر زهد هم تکیه دارد.و اهل نجات است.ولی عارفان فقط بر وجود مقدس حضرت حق تکیه دارند و می گویند: