آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 134

پیرمرد بگو:در قیامت گرفتار من نیستی.به خاطر من محاکمه ات نمی کنند،من از تو گذشتم.

اما روز قیامت خداوند اگر پنج هزار جوان،دکتر،دانشگاهی،درس خوانده، بازاری را در محشر بیاورد و به تو بگوید:آنان در گویندگان فقط همین عالم را قبول داشتند و جای دیگری نمی رفتند،بعد از این که شنیدند او تریاکی است،گفتند:

این که آلوده است،وای به حال دیگران و دیگر پای سخنان او نرفتند و از دین و معارف و فرهنگ اهل بیت علیهم السلام عقب ماندند،به خدا چه جواب می دهی ؟

روایاتی می گوید:غیبت عالم،گناهش بسیار سنگین تر از غیبت دیگران است، عالمی در جامعه بی آبرو و بی شخصیت شده است،این خیانت به خدا و دین خیلی سنگین است. (1)ضررش برای اسلام،قرآن،مسلمین و هدایت و فرهنگ اهل بیت علیهم السلام است.

شرط قبولیِ توبه گمراه کنندگان

قرآن و روایات در باب توبه چنین بیان می کنند که:توبه کافر از کفر خود،مشرک از شرک خود،بت پرست از بت پرستی،رباخور با برگرداندن مال مردم،بی حجاب با رعایت حجاب،غیبت کننده با ترک غیبت،همه این ها قبول است،اما توبه کسی که مردم را گمراه کرده است،به شرطی قبول است که همه گمراهان را برگرداند.آنهایی که مرده اند،چگونه می خواهد زنده کند؟

جمله دوم امام مجتبی علیه السلام این است:

«وَ مَنْ سَکَتَ عَلِمَ مٰا فِی نَفْسِهِ» آن خدایی را که اگر کسی ساکت باشد حرف نزند و نیاز و حاجتش را نگوید،خدا باطن او را خبر دارد که چه می خواهد.

آنی تو که حال دل نالان دانی

شخص گنگ و لالی را به خدمت پیغمبر صلی الله علیه و آله می آوردند که او بت پرست بود، خواست مسلمان بشود،پیغمبر صلی الله علیه و آله با اشاره دست او را متوجه می کرد که من از جانب خدایی که تو را آفریده است آمده ام،برای این که شما را بعد از مرگ به بهشت برسانم.بعد آن شخص لال می خندید و دو سه بار سر تکان می داد،یعنی تو را قبول دارم.حضرت فرمود:او مؤمن شده است.می پرسیدند:برای نمازش چه کار کند ؟ می فرمودند:بین شما بایستد و مثل شما نمازش را بخواند،در قیامت او را جزء نمازگزاران حساب می کنند.و فردای قیامت با زبان گویا،اهل بهشت هستند.

رزق و روزی خداوند

جمله سوم:

«وَ مَنْ عاش فَعَلَیْهِ رِزْقُهُ» این جمله را هر کسی که باور کند،جلوی حرام خواری را می گیرد.یعنی آدم اگر اعتماد به این جمله پیدا کند،دستش به هیچ حرامی دراز نمی شود؛کسی که زندگی می کند،روزی او بر خدا واجب است.نه این که خوب یا مستحب است،بلکه

«فعلیه رزقه» یعنی خدا به اندازه بندگان روزی آماده کرده است،بندگان باید یک کسب مشروعی برای خود بسازند.