آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 137

«إنّ القُبُورَ مَحَلَّتُنٰا وَ أَنَّ القِیٰامَهَ مَوْعِدُنا» قرار آخر ما در قیامت است و قرار آخر ما

«وَ اللّهُ عٰارِضُنٰا» آن کسی که در قیامت با ما است،شخص پروردگار است.

پرسش پروردگار

پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید:خداوند از چهار برنامه از ما سؤال می کند:

«عُمُرِکَ فی ما افْنَیْتَه» عمری که به تو دادم،در کجا نابود کردی ؟

«وَ جَسَدِکَ فیما ابْلَیْتَهُ» بدن را در چه کارهایی کهنه و فرسوده کردی ؟

«وَ مٰالِکَ مِنْ أَیْنَ کَسَبْتَهُ» این ثروت را از کجا بدست آوردی ؟

«وَ أَیْنَ وَضَعْتَهُ» و کجا پول را خرج کردی ؟

«وَ عَنْ حُبِّنٰا أَهْلَ البَیْتِ» (1)و از محبت اهل بیت می پرسند.

امام علی علیه السلام باب نجات

و آخرین جمله امام مجتبی علیه السلام این است:

«وَ انّ عَلِیّاً بابٌ «مَنْ دَخَلَهُ کٰانَ آمِناً» »

علی علیه السلام دری است که هر کس در زندگی از آن وارد شود،از تمام بلاهای خطرناک دنیا و عذاب آخرت در امان است.

شخصی از پیغمبر صلی الله علیه و آله پرسید:نشانه نجات در قیامت کدام است ؟

«فَوَضَعَ یَدَهُ عَلیٰ کِتْفِ عَلیِّ بنِ ابیطالبٍ» (2)پیغمبر صلی الله علیه و آله دستش را روی شانه علی علیه السلام گذاشت،فرمود:مایه نجات تو،این علی است.

پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله در روز قیامت،کلید بهشت و جهنم را به علی علیه السلام می دهد و او را در کنار پل صراط می گذارد و به او می گوید:

«اَنْتَ قَسِیمُ الجَنَّهِ وَ النّارِ» (3)خدا تقسیم کردن بهشت و جهنم را به تو داد.این مایه نجات و رهایی است.

1- (1)) - بحار الأنوار:259/7،باب 11،حدیث 3؛«أَبِی جَعْفَرٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله لَاتَزُولُ قَدَمَا عَبْدٍ یَوْمَ الْقِیَامَهِ مِنْ بَیْنِ یَدَی اللَّهِ حَتَّی یَسْأَلَهُ عَنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ عُمُرِکَ فِیمَا أَفْنَیْتَهُ وَ جَسَدِکَ فِیمَا أَبْلَیْتَهُ وَ مَالِکَ مِنْ أَیْنَ کَسَبْتَهُ وَ أَیْنَ وَضَعْتَهُ وَ عَنْ حُبِّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ».
2- (2)) - بحار الأنوار:18/36،باب 27،حدیث 11؛«جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه السلام قَالَ بَیْنَا رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله جَالِسٌ فِی جَمَاعَهٍ مِنْ أَصْحَابِهِ إِذْ وَرَدَ عَلَیْهِ أَعْرَابِیٌّ فَبَرَکَ بَیْنَ یَدَیْهِ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّی سَمِعْتُ اللَّهَ یَقُولُ فِی کِتَابِهِ وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّٰهِ جَمِیعاً وَ لٰاتَفَرَّقُوا فَهَذَا الْحَبْلُ الَّذِی أَمَرَنَا بِالِاعْتِصَامِ بِهِ مَا هُوَ قَالَ فَضَرَبَ النَّبِیُّ یَدَهُ عَلَی کَتِفِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام فَقَالَ وَلَایَهُ هَذَا قَالَ فَقَامَ الْأَعْرَابِیُّ وَ ضَبَطَ بِکَفَّیْهِ إِصْبَعَیْهِ جَمِیعاً ثُمَّ قَالَ أَشْهَدُ أَنْ لَاإِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ وَ أَعْتَصِمُ بِحَبْلِهِ قَالَ وَ شَدَّ أَصَابِعَهُ». شواهد التنزیل:464/2،حدیث 1131؛«ابن بریده عن أبیه قال تلاالنبی صلی الله علیه و آله هذه الآیه:إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّهِ فوضع یده علی کتف علی و قال هو أنت و شیعتک،یا علی ترد أنت و شیعتک یوم القیامه».
3- (3)) - بحار الأنوار:209/39،باب 84،حدیث 31؛«قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله لِعَلِیٍّ علیه السلام أَنْتَ قَسِیمُ الْجَنَّهِ وَ النَّارِ وَ إِنَّکَ تَقْرَعُ بَابَ الْجَنَّهِ وَ تُدْخِلُهَا بِغَیْرحِسَابٍ». بحار الأنوار:209/39،باب 84،حدیث 30؛«ابْنِ مَسْعُودٍ عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله قَالَ یَا عَلِیُّ أَنْتَ قَسِیمُ الْجَنَّهِ وَ النَّارِ وَ أَنْتَ یَعْسُوبُ الْمُؤْمِنِینَ». بحار الأنوار:254/37،باب 53،حدیث 1؛«الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ یَا عَلِیُّ أَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَهِ هِبَهِ اللَّهِ مِنْ آدَمَ وَ بِمَنْزِلَهِ سَامٍ مِنْ نُوحٍ وَ بِمَنْزِلَهِ إِسْحَاقَ مِنْ إِبْرَاهِیمَ وَ بِمَنْزِلَهِ هَارُونَ مِنْ مُوسَی وَ بِمَنْزِلَهِ شَمْعُونَ مِنْ عِیسَی إِلَّا أَنَّهُ لَانَبِیَّ بَعْدِی یَا عَلِیُّ أَنْتَ وَصِیِّی وَ خَلِیفَتِی فَمَنْ جَحَدَ وَصِیَّتَکَ وَ خِلَافَتَکَ فَلَیْسَ مِنِّی وَ لَسْتُ مِنْهُ وَ أَنَا خَصْمُهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ یَا عَلِیُّ أَنْتَ أَفْضَلُ أُمَّتِی فَضْلًا وَ أَقْدَمُهُمْ سِلْماً وَ أَکْثَرُهُمْ عِلْماً وَ أَوْفَرُهُمْ حِلْماً وَ أَشْجَعُهُمْ قَلْباً وَ أَسْخَاهُمْ کَفّاً یَا عَلِیُّ أَنْتَ الْإِمَامُ بَعْدِی وَ الْأَمِیرُ وَ أَنْتَ الصَّاحِبُ بَعْدِی وَ الْوَزِیرُ وَ مَا لَکَ فِی أُمَّتِی مِنْ نَظِیرٍ یَا عَلِیُّ أَنْتَ قَسِیمُ الْجَنَّهِ وَ النَّارِ بِمَحَبَّتِکَ یُعْرَفُ الْأَبْرَارُ مِنَ الْفُجَّارِ وَ یُمَیَّزُ بَیْنَ الْأَشْرَارِ وَ الْأَخْیَارِ وَ بَیْنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْکُفَّارِ».