آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 146

آن ساخته اند.

این معنای «وَ رَفَعْنٰا لَکَ ذِکْرَکَ» است،ولی این معنا در آن لحظه اول نبوده است.

پانزده قرن گذشته است.این سؤال که نتیجه ماه رمضان و ختم قرآن و گریه های شبانه من چه شد ؟ این توقعی بر خلاف نظام هستی و اراده حضرت حق است.

تأخیر استجابت دعا

حضرت یعقوب علیه السلام پیغمبر بود،پدر و جد و پسر او هم پیغمبر بودند.چنین انسانی باید نیمه شب ناله خالصانه کند،در خانه خدا را بزند و اشک بریزد،تا حاجتش را بگیرد.

گریه یعقوب علیه السلام و دعای او که عیب نداشت.بلکه گریه خالص الهی بود.انسانی که از جدّ او تا نوه های بعد از او تا زمان زکریا علیه السلام همه پیغمبر بودند،وقتی فرزندانش از صحرا برگشتند،گفتند:یوسف علیه السلام را گرگ خورده است: «فَأَکَلَهُ الذِّئْبُ» (1)یعنی او را فراموش کن.دنبال او هم نگرد و امیدی هم نداشته باش.یعقوب علیه السلام در نیمه شب به در خانه خدا رفت و یک کلمه گفت:خدایا ! عزیز من را به من برگردان.

آیا یک ساعت بعد یوسف علیه السلام را آوردند و در دامن او گذاشتند ؟ یعقوب عجله و شتاب نداشت.به پروردگار فرصت داد.خدا هم دعای او را بعد از چهل سال مستجاب کرد.

عجیب تر از این دعا،دعای بعضی از مردم مؤمن است؛که با اشک و ناله دعا می کند:خدایا ! لطف و رحمت و عنایت و نعمتت را می خواهم،این دعا از دعاهای مستجاب است،اما چه وقت مستجاب می شود ؟ قیامت که برپا می شود، خداوند این مؤمن را می خواهد.می گوید:در نیمه شب،با حال خوش،اشک چشم و اخلاص از من رحمت،کرامت،لطف و محبت خواستی،چون من امور را تدریجی قرار دادم،زمانی که برای استجابت دعای تو گذاشته بودم،اکنون است،