آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 170

این هم بخش نبات بود،که تشبیه آن در قرآن است.

3-تشبیه به حیوان

اشاره

در بخش تشبیه انسان به حیوان از حیث مصرف نعمت ها در دنیا،خداوند متعال در قرآن مجید می فرماید:

« وَ أَوْحیٰ رَبُّکَ إِلَی النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبٰالِ بُیُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمّٰا یَعْرِشُونَ» (1)

کاف تشبیه کجاست ؟ حبیب من ! پروردگار تو به زنبور وحی کرد.چه دستگاهی در وجود زنبور هست که وحی را می تواند بگیرد ؟ این چه گیرندگی ای است که از تمام گیرنده های پر قدرت و رسانه ای جهان قوی تر است،که صدای پروردگار را از غیب می تواند بگیرد.زنبور روی زمین است،اما وحی خدا را از غیب دریافت می کند.چگونه زنبور در گرفتن وحی اشتباه نمی کند ؟

پروردگار به زنبور وحی کرد که در دل کوه ها،درخت ها و داربست ها برو و خانه بساز ! این وحی من است.زنبور هم همین کار را می کند،یعنی تخلف از وحی ندارد.

« ثُمَّ کُلِی مِنْ کُلِّ الثَّمَرٰاتِ خانه ات که آماده شد،جای امن که درست شد،به سراغ ساختن عسل برو که آن عسل در این میانه امن قرار گیرد،تا به غارت غارت گران نرود.از تمام شکوفه هایی که روی درخت ها و گیاهان بیابان ها است، استفاده کن.

نتیجه عملکرد زنبور،عسل می شود،که نظر خدا راجع به عسل این است؛ داروی هر دردی در این عالم،عسل است.

« فِیهِ شِفٰاءٌ لِلنّٰاسِ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیَهً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ» (2)