آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 184

علی علیه السلام«امام الناس»است،یعنی تداوم امامت صد و بیست و چهار هزار پیغمبر علیهم السلام علی علیه السلام است و به تنهایی،همه انبیا است.

این معنای «سُلْطٰاناً نَصِیراً» است.یعنی قدرت فوق العاده ای که این قدرت با همه وجود از طرف من،یار تو است.این آیه چه کار کرده است ! یعنی حبیب من ! اگر تو به تمام این عظمت رسیدی،دو تا یار داشتی؛من و علی علیه السلام.اگر ما تو را یاری نمی کردیم،این چراغ ماندنی نبود و تداوم نداشت (1).

ورود صدق امیرالمؤمنین علیه السلام

پیغمبر صلی الله علیه و آله رسید،بچه در آغوش فاطمه غمناک است،ابوطالب هم رنجیده است.گفتند:آقا ! البته هنوز پیغمبر صلی الله علیه و آله مبعوث به رسالت نشده بودند و سی ساله بودند.گفتند:بچه چشمش را باز نمی کند،همه چیز او خوب،زیبا،کامل و جامع است،اما چشم ندارد.فرمود:فاطمه ! بچه را به من بده.این باید چشم به صدق باز کند.تا در آغوش پیغمبر رفت،دو پلک را باز کرد و لبخند زد،یعنی تنها بودی ؟ آمدم تا تو را از تنهایی درآورم.غریب بودی ؟ آمدم تو را از غربت دربیاورم.اسلامِ تو در آینده با انواع خطرات روبرو می شود،آمدم تو را یاری کنم،تا دین تو بماند.چه طور پیغمبر را یاری کرد ؟ کدام رشته از یاری اش را بگویم ؟ کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست که تر کنم سر انگشت و صفحه بشمارم

هَیْهٰاتَ أَنْ یَأتِیَ الزَّمٰانَ بِمِثْلِهِ إِنَّ الزَّمٰانَ لِمِثْلِهِ تَعْقِیمٌ علی جان ! مادر جهان دیگر مانند تو را نمی آورد.پیغمبر صلی الله علیه و آله را بی واسطه یاری کرد،یعنی از زمان بعثت-روز بیست و هفت رجب-یاری کرد،تا روز بیست و هشت صفر که سر پیغمبر صلی الله علیه و آله در وقت مرگ در دامن او بود.بعد از مرگ