آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 188

17 مقام امام علی علیه السلام

اشاره

الحمدلله رب العالمین و صلّی الله علی جمیع الانبیاء والمرسلین

و صلّ علی محمد و آله الطاهرین.

وجود مبارک امیرالمؤمنین علیه السلام بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله بالاترین و پر قدرت ترین مسافری بودند که مسیر سفرشان،سفری صد در صد الهی و ملکوتی بود و از مسیری که حرکت کردند،به طور کامل و جامع،به تمام نتایج مسافرت شان رسیدند.

یکی از مهمترین و مطمئن ترین راویان شیعه«جابر جُعفی»است.در کتاب های بسیار مهم قرن سوم به بعد،در احوالات او نوشته اند.او مرد بسیار عالم و دانایی بود و هم فوق العاده اهل عمل و دارای کرامت،یعنی هم مرز معجزه بود. (1)

روایتی از جابر جعفی در ذاکر بودن علی علیه السلام

امام صادق علیه السلام می فرمایند:پدرم حضرت باقر علیه السلام در دنیا و آخرت،چهار یار دارد.نفر پنجمی را ذکر نمی کنند.یکی از آن چهار یار،جابر جعفی است.امام صادق علیه السلام جابر جعفی را جزء صدیقان و مقربان قلمداد فرمودند.صدیقان و مقربانی که در قرآن کریم از آنها یاد شده است؛ (2)« وَ السّٰابِقُونَ السّٰابِقُونَ* أُولٰئِکَ الْمُقَرَّبُونَ* فِی جَنّٰاتِ النَّعِیمِ» (3)

1- (1)) - مستدرک سفینه البحار؛نمازی شاهرودی:17/2 -21؛«جابر بن یزید بن الحارث بن عبد یغوث أبو محمد الجعفی من أصحاب الباقر والصادق علیهما السلام ثقه جلیل صاحب الأسرار والمنزله العظیمه والمرتبه الکریمه.مات سنه 128 أو 166.وخدم الباقر علیه السلام ثمانیه عشر سنه.الروایات فی فضله ومناقبه کثیره،وله کتب یشهد لما ذکرنا من أنه من حمله الأسرار و حفظه کنوز الأخبار،ما رواه الکشی عنه،قال:رویت خمسین ألف حدیث ما سمعه أحد منی.أقول:و رواه فی صحیح مسلم فی روایتین. مستدرک الوسائل:299/12،باب 23،حدیث 14136؛«جَابِرٍ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام تِسْعِینَ أَلْفَ حَدِیثٍ لَمْ أُحَدِّثْ بِهَا أَحَداً قَطُّ وَ لَاأُحَدِّثُ بِهَا أَحَداً أَبَداً قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام إِنَّکَ قَدْ حَمَلْتَنِی وِقْراً عَظِیماً بِمَا حَدَّثْتَنِی بِهِ مِنْ سِرِّکُمُ الَّذِی لَاأُحَدِّثُ بِهِ أَحَداً فَرُبَّمَا جَاشَ فِی صَدْرِی حَتَّی یَأْخُذَنِی مِنْهُ شِبْهُ الْجُنُونِ قَالَ یَا جَابِرُ فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ فَاخْرُجْ إِلَی الْجَبَّانِ فَاحْفِرْ حَفِیرَهً وَ ادْلُ رَأْسَکَ فِیهَا ثُمَّ قُلْ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ بِکَذَا وَ کَذَا». بحار الأنوار:70/2،باب 13،حدیث82(رجال الکشی)؛«جَابِرٍ قَالَ دَخَلْتُ عَلَی أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام وَ أَنَا شَابٌّ فَقَالَ مَنْ أَنْتَ قُلْتُ مِنْ أَهْلِ الْکُوفَهِ جِئْتُکَ لِطَلَبِ الْعِلْمِ فَدَفَعَ إِلَیَّ کِتَاباً وَ قَالَ لِی إِنْ أَنْتَ حَدَّثْتَ بِهِ حَتَّی تَهْلِکَ بَنُو أُمَیَّهَ فَعَلَیْکَ لَعْنَتِی وَ لَعْنَهُ آبَائِی وَ إِنْ أَنْتَ کَتَمْتَ مِنْهُ شَیْئاً بَعْدَ هَلَاکِ بَنِی أُمَیَّهَ فَعَلَیْکَ لَعْنَتِی وَ لَعْنَهُ آبَائِی ثُمَّ دَفَعَ إِلَیَّ کِتَاباً آخَرَ ثُمَّ قَالَ وَ هَاکَ هَذَا فَإِنْ حَدَّثْتَ بِشَیْءٍ مِنْهُ أَبَداً فَعَلَیْکَ لَعْنَتِی وَ لَعْنَهُ آبَائِی». بحار الأنوار:182/75،باب 22،حدیث 8؛«جَابِرِ بْنِ یَزِیدَ الْجُعْفِیِّ قَالَ خَدَمْتُ سَیِّدَ الْأَنَامِ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ علیه السلام ثَمَانِیَ عَشْرَهَ سَنَهً فَلَمَّا أَرَدْتُ الْخُرُوجَ وَدَّعْتُهُ فَقُلْتُ لَهُ أَفِدْنِی فَقَالَ بَعْدَ ثَمَانِیَ عَشْرَهَ سَنَهً یَا جَابِرُ قُلْتُ نَعَمْ إِنَّکُمْ بَحْرٌ لَایُنْزَفُ وَ لَایُبْلَغُ قَعْرُه».
2- (2)) - بحار الأنوار:343/46،باب 8،حدیث 34؛«أصحاب محمد بن علی ع جابر بن یزید الجعفی و حمران بن أعین و زراره عامربن عبد الله بن جذاعه حجربن زائده عبد الله بن شریک العامری فضیل بن یسار البصری سلام بن المستنیر برید بن معاویه العجلی الحکم بن أبی نعیم». بحار الأنوار:345/46،باب 8،حدیث 38؛«بَابُهُ جَابِرُ بْنُ یَزِیدَ الْجُعْفِیُّ وَ اجْتَمَعَتِ الْعِصَابَهُ عَلَی أَنَّ أَفْقَهَ الْأَوَّلِینَ سِتَّهٌ وَ هُمْ أَصْحَابُ أَبِی جَعْفَرٍ وَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ هُمْ زُرَارَهُ بْنُ أَعْیَنَ وَ مَعْرُوفُ بْنُ خَرَّبُوذَ الْمَکِّیُّ وَ أَبُو بَصِیرٍ الْأَسَدِیُّ وَ الْفُضَیْلُ بْنُ یَسَاروَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ الطَّائِفِیُّ وَ بُرَیْدُ بْنُ مُعَاوِیَهَ الْعِجْلِیُّ». بحار الأنوار:345/46،باب 8،حدیث 39؛«صِفَهُ الْبَاقِرِ علیه السلام أَسْمَرُ مُعْتَدِلٌ شَاعِرُهُ الْکُمَیْتُ وَ السَّیِّدُ الْحِمْیَرِیُّ وَ بَوَّابُهُ جَابِرٌ الْجُعْفِیُّ وَنَقْشُ خَاتَمِهِ رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً».
3- (3)) - واقعه(56):10-12؛ و پیشی گیرندگان [ به اعمال نیک ] که پیشی گیرندگان [ به رحمت و آمرزش ] اند،*اینان مقربان اند،*در بهشت های پر نعمت اند.