آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 204

انسان در نقطه خودنمایی و فخر فروشی

طبق آیات قرآن،انسان در نقطه فخرفروشی است:

« اِعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیٰاهُ الدُّنْیٰا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِینَهٌ وَ تَفٰاخُرٌ بَیْنَکُمْ» (1)

جوان در اوج خودنمایی است.یک گل می زند،می خواهد همه دنیا بفهمند و برای او کف بزنند.در کُشتی،پشت هم وزنش را به خاک می خواباند،واقعاً فردا می رود دنبال تمام روزنامه ها،تا ببیند چه چیزی در مورد او نوشته اند ؟ که آن را به همه ارائه بدهد.یک مقاله می نویسد،دائم به انتظار چند تلفن است،که چه جایزه ای برای او می گذارند ؟ چند بار تعریف می کند؛من را در تلویزیون دیدید ؟ جایزه ام را دیدید ؟ طبق قرآن،این طبع جوان است.

اخلاص امیرالمؤمنین علیه السلام در مبارزه با عمرو بن عبدود

جوانی اوج تفاخر و خودنمایی کردن است.امیرالمؤمنین علیه السلام در سن بیست و سه سالگی،عملی را انجام داد که این عمل،کل مقدمات و مؤخرات آن،شاید یک ربع طول نکشید و اصل عمل هم شاید بیست ثانیه نشد.عمل ایشان این بود که شمشیر را بالا برد و فرود آورد و با این عمل عمرو بن عبدود را از پای انداخت.

بیشتر از ده ثانیه طول نکشید.

پیغمبر صلی الله علیه و آله که معصوم است؛ «وَ مٰا یَنْطِقُ عَنِ الْهَویٰ» (2)ای مردم ! رسول من از روی هوای نفس حرف نمی زند،چون«هوا»و حالت دل بخواهی در پیغمبر صلی الله علیه و آله نیست. «وَ مٰا یَنْطِقُ عَنِ الْهَویٰ» معنی آن این نیست که«هوا»دارد،ولی در سخن گفتن به میدان نمی کشد،بلکه اصلاً«هوا»ندارد که «یَنْطِقُ عَنِ الْهَویٰ» باشد.به قول طلبه ها،سالبه به انتفای موضوع است.هوایی وجود ندارد که سخن از روی