آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 205

«هوا»بگوید یا نگوید.هر چه می گوید،از طرف من می گوید و او هر چیزی را که من گفته ام،به شما انتقال می دهد.

ارزش اخلاص علی علیه السلام در جنگ خندق

چرا رسول اسلام صلی الله علیه و آله یک عملِ چند ثانیه ای را فرمودند:

«ضَرْبَهُ عَلیٍّ» یعنی یک ضربه،معلوم می شود امیرالمؤمنین علیه السلام دو ضربه به عمرو بن عبدود نزد

«ضَرْبَهُ عَلیٍّ یَوْمَ الخَنْدَقِ افْضَلُ مِنْ عِبٰادَهِ الثَقَلَیْنِ» (1)در بیست و سه سالگی،یعنی اوج جوانی که اوج فخرفروشی است و باید حضرت از میدان که برمی گشت،به پیغمبر صلی الله علیه و آله می گفت:جایزه کاری که کرده ام چیست ؟ تا من نیامده ام،مدینه را چراغانی کنید،چون من شرّ عمرو بن عبدود را کم کردم.بعد هم مدال قهرمانی اسلام را به من بدهید.اما او ضربه را زد و برگشت،با پیغمبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان حرفی در این رابطه نزد.مهم این است که آن ضربت را زده است.

امام علی علیه السلام که به میدان رفت،پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود:

«بَرَزَ الإسْلامُ کُلُّه» (2)همه اسلام در برابر کل کفر رخ نشان داد.

مهم این است که در تحمّل هیچ کدام از ما نیست که ضربت را زده است و در اعماق دلش فقط با خدا حرف می زند:

«مٰا عَبَدْتُکَ خَوْفاً مِنْ نٰارِکَ وَ لاٰ طَمَعاً فِی جَنَّتِکَ» (3)من این ضربت را زدم،اما نه از تو توقع بهشت دارم و نه به خاطر این است که من را جهنم نبری.این همان حقیقتی است که قابل درک و فهم ما نیست.

اخلاص،ارزش دهنده عمل علی علیه السلام

چرا پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند:

«ضربه علیٍ یوم الخندق افضل من عباده الثقلین» یعنی پرونده عبادتی تمام جنّ و انسان،از آدم تا قیامت را در یک کفه بگذارند و این چند ثانیه کار علی علیه السلام را در کفه دیگر،عمل حضرت علیه السلام سنگین تر است.چرا ؟ فقط

1- (1)) - إقبال الأعمال:467 بحار الأنوار:96/41؛باب 106؛«النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله أَنَّهُ قَالَ لَمُبَارَزَهُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام لِعَمْرِو بْنِ عبدوُدٍّ یَوْمَ الْخَنْدَقِ أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِ أُمَّتِی». إرشاد القلوب:215/2؛«أما الشجاعه فإنه لاخلاف بین المسلمین و غیرهم أن علیا علیه السلام کان أشجع الناس بعد رسول الله صلی الله علیه و آله و أکثرهم علما و أعظمهم ابتلاء فی الحروب حتی تعجب من حملاته ملائکه السماء و بسبب جهاده ثبتت قواعد الإسلام و جعل رسول الله صلی الله علیه و آله ضربته لعمرو بن عبد ود العامری یوم الخندق أفضل من أعمال أمته إلی یوم القیامه و نزل جبرائیل علیه السلام یوم أحد و سمعه المسلمین کافه و هو یقول لا سیف إلا ذو الفقار و لا فتی إلا علی و وقائعه مشهوره عند الخاص و العام فی زمن النبی صلی الله علیه و آله و بعده فی حرب الجمل و صفین و النهروان. و روی الخوارزمی قال کان أبطال المشرکین إذا نظروا إلی علی علیه السلام فی الحرب عمد بعضهم إلی بعض و بالجمله فشجاعته مشهوره عند جمیع الناس حتی صارت تضرب به الأمثال و إذا کان أشجع الناس کان أفضلهم لقوله تعالی وَ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدِینَ عَلَی الْقاعِدِینَ أَجْراً عَظِیماً فیکون هو الإمام لقبح تقدیم المفضول علی الفاضل».
2- (2)) - إقبال الأعمال:467؛«کذلک قال النبی صلی الله علیه و آله لما برز مولانا علی إلیه برز الإسلام کله إلی الکفر کله». بحار الأنوار:1/39،باب 70،حدیث 1؛«أَوَّلُ مَنْ قَالَ جُعِلْتُ فِدَاکَ عَلِیٌّ علیه السلام لَمَّا دَعَا عَمْرُو بْنُ عَبْدِ وُدٍّ إِلَی الْبَرَازِ یَوْمَ الْخَنْدَقِ وَ لَمْ یُجِبْهُ أَحَدٌ قَالَ عَلِیٌّ علیه السلام جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَ تَأْذَنُ لِی قَالَ إِنَّهُ عَمْرُو بْنُ عَبْدِ وُدٍّ قَالَ وَ أَنَا عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ فَخَرَجَ إِلَیْهِ فَقَتَلَهُ وَ أَخَذَ النَّاسُ مِنْهُ...أَنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله لَمَّا أَذِنَ لِعَلِیٍّ علیه السلام فِی لِقَاءِ عَمْرِو بْنِ عَبْدِ وُدٍّ وَ خَرَجَ إِلَیْهِ قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله بَرَزَ الْإِیمَانُ کُلُّهُ إِلَی الْکُفْرِ کُلِّهِ».
3- (3)) - بحار الأنوار:186/67،باب 53،ذیل حدیث 1؛«قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ سَیِّدُ الْمُوَحِّدِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ مَا عَبَدْتُکَ خَوْفاً مِنْ نَارِکَ وَ لَاطَمَعاً فِی جَنَّتِکَ لَکِنْ وَجَدْتُکَ أَهْلًا لِلْعِبَادَهِ فَعَبَدْتُک وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْ مِنَ اللَّهِ سِوَی کَوْنِهِ إِلَهاً صَانِعاً لِلْعَالَمِ قَادِراً قَاهِراً عَالِماً وَ أَنَّ لَه جَنَّهً یُنْعِمُ بِهَا الْمُطِیعِینَ وَ نَاراً یُعَذِّبُ بِهَا الْعَاصِینَ فَعَبَدَهُ لِیَفُوزَ بِجَنَّتِهِ أَوْ یَکُونَ لَهُ النَّجَاهُ مِنْ نَارِهِ أَدْخَلَهُ اللَّهُ تَعَالَی بِعِبَادَتِهِ وَ طَاعَتِهِ الْجَنَّهَ وَ أَنْجَاهُ مِنَ النَّارِ لَامَحَالَه». بحار الأنوار:198/67،باب 53،ذیل حدیث 2؛«الصَّادِقِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ إِنَّ النَّاسَ یَعْبُدُونَ اللَّهَ عَلَی ثَلَاثَهِ أَوْجُهٍ فَطَبَقَهٌ یَعْبُدُونَهُ رَغْبَهً فِی ثَوَابِهِ فَتِلْکَ عِبَادَهُ الْحُرَصَاءِ وَ هُوَ الطَّمَعُ وَ آخَرُونَ یَعْبُدُونَهُ فَرَقاً مِنَ النَّارِ فَتِلْکَ عِبَادَهُ الْعَبِیدِ وَ هِیَ رَهْبَهٌ وَ لَکِنِّی أَعْبُدُهُ حُبّاً لَهُ عز و جل فَتِلْکَ عِبَادَهُ الْکِرَامِ وَ هُوَ الْأَمْنُ لِقَوْلِهِ عز و جل وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ وَ لِقَوْلِهِ عز و جل قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ فَمَنْ أَحَبَّ اللَّهَ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ عز و جل کَانَ مِنَ الآْمِنِینَ».