آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 243

چشم هایت می بینی که همسرت بیرون از خانه،با این شهر شلوغ و آلوده،چگونه برای اداره امور زندگی تلاش می کند.مواظب باش ! حرف هایی که از بیرون می شنوی،با آنچه دیده ای مقایسه کن،تا معلوم شود که حرف ها بی ربط است، پس گوش نده،تلخ نشو،رشته مهرورزی را پاره نکن.

خدا سمیع و بصیر است؛هم می شنود و هم می بیند.در قرآن حرف ما انسان ها را که می زند،همین دو صفت را ذکر می کند:

« إِنّٰا خَلَقْنَا الْإِنْسٰانَ مِنْ نُطْفَهٍ أَمْشٰاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنٰاهُ سَمِیعاً بَصِیراً» (1)

ما به شما گوش و چشم دادیم،هر چه شنیدی،اگر دیدی و دیده با شنیده مطابق بود،باور کن.اما اگر دیده با شنیده مطابقت نداشت،شنیده را ملاک قضاوت قرار نده.شنیده ها را جستجو کنید تا برسید به این که نود و نه درصد شنیده هایتان دروغ است: «سَمّٰاعُونَ لِلْکَذِبِ» (2)شما گوش شنوا برای دروغ ها نباشید.تازه دیده ها هم تا اندازه ای درست است.همه دیده ها هم که صد در صد درست نیست.

جریان مسیح علیه السلام و رفع سوء ظن

عیسی مسیح علیه السلام،جوان،خوش قیافه و خوش قامت بود و تا آخر عمر هم ازدواج نکرد.در سی و سه سالگی بود که به آسمان عروج کرد.یک روز در شهر ناصریه،از خانه یک زن معروف و مشهور به زنا بیرون آمد.همه مردم شهر ناصریه می دانستند که آن خانه یک زن جوانِ زناکار است.پیغمبر اولوا العزم،خوش قیافه، مجرد،از آن خانه بیرون آمد،یک نفر هم او را دید و تعجب کرد که: واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند چون به خلوت می روند،آن کار دیگر می کنند (3)

قانون حرمت زنا مال وحی است،پس مسیح اینجا چه کاری داشته است ؟ مسیح علیه السلام هم خیلی آرام،دید که آن شخص او را دیده و فکرش منحرف شده است،جلو آمد و خیلی با محبت،سلام کرد،گفت:جناب ! دیدی که من از کجا درآمدم ؟ گفت:واقعاً که،خیلی شگفت آور است.اینجا چه کار می کردی ؟ مسیح علیه السلام فرمود:ای مرد ! در دنیا دو نوع بیمار هست؛یک بیماری که دردش را حس می کند،پا هم دارد،خودش نزد طبیب می رود،نسخه می گیرد،خوب هم می شود.اما یک بیمار هم هست که نسبت به بیماری اش هیچ آگاهی ای ندارد و نمی فهمد،ولی کس دیگری بیماری اش را می فهمد،دلش می سوزد،می گوید:

بروم و طبیب را به بالای سرش بیاورم.

این خانم جزء بیمارهای نوع دوم بود.به زشتی و بدی زنا،به آلوده کردن شهر به خاطر کج بودن فکر و عملش توجهی نداشت.باید طبیب بالای سرش می رفت.

من قلبم برای گناه کارهای عالم آتش می گیرد.ناراحت هستم.خودم آمدم،در زدم داخل نشده،از پشت درب اتاق،او را موعظه و نصیحت کردم،محبت کردم، از امروز به بعد توبه کرده است.دیگر هیچ کسی را راه نمی دهد.

آیا می خواستی بروی و در بین مردم بگویی:مسیح را با چشم خودم دیدم که به خانه فلان زن رفته بود ؟ نمی توان به همه دیده ها و شنیده ها اعتنا کرد. 1

بطلان شنیده های بدون تحقیق و تبیّن

قرآن می گوید:شنیده ها،نود و نه درصدش باطل است،مگر این که عادل واقعی بیاید و مطلبی را بگوید،اما عادل واقعی کجا است ؟ عادل واقعی یعنی کسی که ملکه عدالت بر وجودش حاکم است،که نمی گذارد به هیچ گناه کبیره ای آلوده شود و نمی گذارد که بر صغیره مصرّ شود.اگر دادگاه های خانواده،دو نفر آدم این طوری را برای طلاق شاهد نگیرند،طلاق باطل است صیغه طلاق را باید دو

1- (1)) - وسائل الشیعه:26/20،باب 4،حدیث 24938؛
2- (2)) «أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام الْفِتَنُ ثَلَاثَهٌ حُبُّ النِّسَاءِ وَ هُوَ سَیْفُ الشَّیْطَانِ وَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ هُوَ فَخُّ الشَّیْطَانِ وَ حُبُّ الدِّینَارِ وَ الدِّرْهَمِ وَ هُوَ سَهْمُ الشَّیْطَانِ فَمَنْ أَحَبَّ النِّسَاءَ لَمْ یَنْتَفِعْ بِعَیْشِهِ وَ مَنْ أَحَبَّ الْأَشْرِبَهَ حُرِّمَتْ عَلَیْهِ الْجَنَّهُ وَ مَنْ أَحَب َّ الدِّینَارَ وَ الدِّرْهَمَ فَهُوَ عَبْدُ الدُّنْیَا وَ قَالَ قَالَ عِیسَی(الدُّنْیَا)دَاءُ الدِّینِ وَ الْعَالِمُ طَبِیبُ الدِّینِ فَإِذَا رَأَیْتُمُ الطَّبِیبَ یَجُرُّ الدَّاءَ إِلَی نَفْسِهِ فَاتَّهِمُوهُ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ غَیْرُ نَاصِحٍ لِغَیْرِهِ».
3- (3)) بحار الأنوار:188/14،باب21،حدیث 39؛«قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام إِنَّ رَجُلًا جَاءَ إِلَی عِیسَی ابْنِ مَرْیَمَ علیه السلام فَقَالَ لَهُ یَا رُوحَ اللَّهِ إِنِّی زَنَیْتُ فَطَهِّرْنِی فَأَمَرَ عِیسَی علیه السلام أَنْ یُنَادَی فِی النَّاسِ لَایَبْقَی أَحَدٌ إِلَّا خَرَجَ لِتَطْهِیرِ فُلَانٍ فَلَمَّا اجْتَمَعَ وَ اجْتَمَعُوا وَ صَارَ الرَّجُلُ فِی الْحُفْرَهِ نَادَی الرَّجُلُ فِی الْحُفْرَهِ لَایَحُدَّنِی مَنْ لِلَّهِ تَعَالَی فِی جَنْبِهِ حَدٌّ فَانْصَرَفَ النَّاسُ کُلُّهُمْ إِلَّا یَحْیَی وَ عِیسَی علیه السلام فَدَنَا مِنْهُ یَحْیَی فَقَالَ لَهُ یَا مُذْنِبُ عِظْنِی فَقَالَ لَهُ لَاتُخَلِّیَنَ بَیْنَ نَفْسِکَ وَ بَیْنَ هَوَاهَا فَتَرْدَی قَالَ زِدْنِی قَالَ لَاتُعَیِّرَنَّ خَاطِئاً بِخَطِیئَتِهِ قَالَ زِدْنِی قَالَ لَاتَغْضَبْ قَالَ حَسْبِی».