آثار مثبت عمل: مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان صفحه 94

است که همه کمالات،پاکی ها و درستی ها،در پیشگاه مقدس اوست،لذا کمترین شرّی هم از او صادر نمی شود.

صدور شرّ از ناحیه موجود شرّ است.اگر حسود به طرف مقابل خودش ضربه می زند،ضربه اش ناشی از همان حسد است.یا اگر ظالم به مردم ظلم می کند، پدیده ظلم او ریشه در بی عدالتی و انحراف درون او دارد وگرنه آن کس که انحراف درونی ندارد،به اوج قدرت هم که برسد،از او خیر صادر می شود.

حکایت حضرت سلیمان علیه السلام و پادشاه مملکت سبا

حضرت سلیمان علیه السلام در اوج قدرت بود،ولی در آن دوره هر چه از او صادر شد، خیر بود.شیوه رفتار او با کشور سبا در سوره مبارکه نمل آمده است.قبل از این که پادشاه مملکت سبا حضرت سلیمان علیه السلام را بشناسد و بفهمد که او چه انسان پاک و والایی است،هدهد نامه حضرت سلیمان علیه السلام را برای پادشاه سبا برد و او برای پاسخ دادن به این نامه،با درباریان و بزرگان کشورش مشورت کرد،قرآن می فرماید:در گفتگوهای ملکه سبا این جمله بود:

«إِنَّ الْمُلُوکَ إِذٰا دَخَلُوا قَرْیَهً أَفْسَدُوهٰا» (1)

پادشاهان و حاکمان قدرتمند،به هر کشوری که وارد شوند،اوضاع آن کشور را به هم می ریزند؛مردم را می کشند،ثروت کشور را غارت می کنند،پول های مردم را می برند،جوان ها را نابود می کنند،اهل مملکت را به فساد می کشند،که نمونه آن را در این روزگار ملاحظه می کنید.

نگرانی پادشاه سبا از این مسأله بود که تاریخ به تجربه ثابت کرده بود که حاکمان قوی،انسان های بی رحم،ستمگر و حیوان صفت و درنده هستند،بنابراین گفت:

برای این که جلوی ورود حضرت سلیمان علیه السلام را بگیریم،که نظم کشور به هم نریزد،