عبرت آموز: مجموعه ای از نکته ها و داستان های کتب استاد حسین انصاریان صفحه 277

محبوب بود .

یاد آن حضرت و اوصاف حمیده او در قرآن مجید زیاد آمده است .

او زمانی که به هدایت حضرت حق ، در مسیر مدین و مصر به وادی سینا و منطقه طور رسید ، برای اوّلین بار طنین دلربای صدای معشوق را بدین گونه شنید :

« یٰا مُوسیٰ * إِنِّی أَنَا رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوٰادِ الْمُقَدَّسِ طُویً وَ أَنَا اخْتَرْتُکَ فَاسْتَمِعْ لِمٰا یُوحیٰ * إِنَّنِی أَنَا اللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنَا فَاعْبُدْنِی وَ أَقِمِ الصَّلاٰهَ لِذِکْرِی » (1).

ای موسی ! من پروردگار تو هستم ، کفش از پای بیرون کن ( : از همه جز من قطع علاقه نما ) ، چون هم اکنون در وادی مقدّسی .

من تو را به مقام شامخ رسالت برگزیده ام ، بنابراین به آنچه به تو وحی می شود گوش فرا ده .

منم خدای یکتا ، خدایی جز من نیست ، پس مرا اطاعت کن و در مسیر عبادت من قرار گیر و نماز را به خاطر یاد من به پای دار .

آری ، نمازی که همراه با شرایط ظاهری و باطنی اقامه شود یاد حضرت محبوب را در دل زنده می سازد و حاکمیّت آن یاد را در اعمال و اخلاق می گستراند و امنیّتی همه جانبه در قلب ایجاد می کند به طوری که انسان از شرّ شیاطین در مصونیّت الهی می رود و از برکت آن امنیّت ، سعادت دنیا و آخرت آدمی تضمین می شود .

« أَلاٰ بِذِکْرِ اللّٰهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ » (2).

آگاه باشید ، با یاد خدا دلها آرامش و امنیّت یابد .

چون امنیّت به وسیله نماز با شرایط و عبادت با حال ، حکومتش را در عرش